Biz bitti demeden...

Türkiye’ye, Türk insanına zehir etmiştiniz son Avrupa Şampiyonası’nı...
Aldığınız sonuçlar umurumuzda bile değildi oysa ki.
Biz sadece, o formayı sırtına geçirenlerden, o formayı sırtına geçirenleri yönetenlerden hep birlikte, omuz omuza mücadele etmelerini istemiştik. Futbolla özdeşleştirmeyi doğru bulmasam da, her maç ‘savaşmalarını’ istemiştik. Kaybetsek bile onurumuzla, ter dökerek kaybetmeyi istemiştik.
Çünkü biliyorduk ki; bazen yenilsen bile kaybetmiş olmazsın.
Tıpkı, İzlanda gibi...
Tıpkı, Arnavutluk gibi...
Tıpkı, Galler gibi...

İsteğimiz, sadece bir iz bırakmaktı Fransa’da... Tıpkı, İzlanda’nın tribün şovu gibi... Tıpkı, 2008’de “Biz bitti demeden bitmez” dediğimiz günlerdeki gibi...
Ama siz...
Prim derdine düştünüz... “O, bu kadar aldı, ben bu kadar” dediniz. Sanki ‘O’ başka bir takımın futbolcusuymuş gibi...
Transfer derdine düştünüz... Yarın karşı karşıya geleceğiniz rakipleriniz dinlenmek için uykuya dalmışken, otel odasında sabaha karşı menacerlerinizle pazarlıklara giriştiniz. Sanki ‘başka bir gün yokmuş, boşta kalacakmışsınız’ gibi...
Önce birbirinize düştünüz, sonra tribündeki taraftarlarla didiştiniz... İspanyol futbolcular sahada futbol oynamayı bıraktı, İspanyol taraftarlar bizimkileri coşturmak için ortak tezahürata başladı. Onlar bunu yaparken, siz halâ tribünlere gider yapıyordunuz. Sanki o tribündeki adamlar, sizi yıllardır baştacı yapmamış gibi...

Bugün, bu ülkede Milli Takım’ın reytingi yoksa... Nedenlerinden biri de sizsiniz... Siz ve sizin gibi futbola sığ bakanlar yüzünden, İstanbul’da maç oynayamıyor Milli Takım... TFF’nin bulduğu çözüm mükemmel! Konya’da oynatıyor, Antalya’da oynatıyor!

Şampiyona bitti, hesaplarınız bitmedi... Facebook’tan yazdınız... Twitter’dan yazdınız... İnstagram’dan yazdınız...
Yaza yaza bitiremediniz öfkenizi....

Sizin bir kaşık suda yarattığınız fırtına sürerken...
Fatih Terim; Arda Turan’ı, Gökhan Gönül’ü, Burak Yılmaz’ı, Selçuk İnan’ı kadro dışı bırakmışken...
Hırvatistan ve Ukrayna ile berabere kaldık.
Bilecik kadar nüfusu olan İzlanda’ya 2-0 kaybettik.
Rusya’da yapılacak Dünya Şampiyonası’na katılma hayallerimiz vardı, (size rağmen bizim halen umudumuz var) ama büyük avantaj kaybettik.

Ne oldu şimdi?
Ne değişti?

Prim hesaplarınız... Transfer kaygınız... Birbirinizle kavganız bitti mi?
Kosova’ya gol attığımızda kulübeye koşup Fatih Terim’e mi sarılacaksınız, hiç bir şey yaşanmamış gibi...
Yoksa saha içinde gözyaşları döküp, herşeyi unutmamızı mı isteyeceksiniz?

Diyelim ki hepsine kabulüz...
Fakat artık galip gelseniz bile kazanamayabilirsiniz...
Çünkü bekliyoruz...
Bizlerden...
Kayıtsız-şartsız Milli Takım’a gönül verenlerden ne zaman özür dileyeceksiniz?