Tebessüm...

Nereden başlasam, nasıl anlatsam bilemedim. Galatasaray’da olumsuz gidişatı ve bunlara sebebiyet verenleri yazmak bu maç için abes, gereksiz de. Öyle ya, iç hatlarda kaderi ne olacağı belli olmayan Kupa’yı saymazsak, Edirne ötesi elde edilecek avantajlı sonuç pansuman gelecek kanayan yaraya belki de. Sezonun son şansı bir nebze de olsa hafif bir tebessüm, yola devam etmek adına. Ülkemizde yaşananlar zaten malumunuz. Acı, felaket ve hüzün kahreden ve kahpece. O yüzden bu tebessüme hepimizin ihtiyacı var. Belki de kendimizi kandıran, kısa süre de olsa yaraları hafifleten, duyarsızlığımızın tavan yaptığı günlerde ‘Hayat devam ediyor’ geyiğiyle!!! Ne izlediniz...

Anlamıyorum...

Hatırı sayılr bir kalabalık, uzun zaman sonra müthiş bir atmosfer Arena’ da. Floryalılar da bu havaya uyum gösterip iyi başladılar Lazio önünde. Önde basıyoruz, preste sağlam, golü de atıyoruz erkenden. Selçuk, Donk ve Sabri işbirliğiyle ama kısa sürüyor çoşku, anlamsız bir duran top golü yenilen ve avantajı İtalyanlar’a getiren. Anlamıyorum Chedjou ve Donk böyle bir zamanlama hatası nasıl yapar ya da topu bizim izlediğimiz gibi nasıl izler, Muslera ‘ yı çaresiz bırakan. Zaten en önemli kozu duran ve yan toplar İtalyan ekibinin. Çaresi yok muydu peki, çalışılması gereken. Kim izledi misafir arkadaşları bugüne kadar anlamadım gitti. Hayır izleyenleri biliyoruz da acaba Roma’ya dondurma mı yemeğe gittiniz sadece onu merak ettim... Dondurmacılar...

Kaçan tren misali

İkinci 45 şöyle bir baskılı başladık ama pozisyonu olmayan. Evet rakibe gidiyoruz, gidiyoruz da kimle, tek tek. Topu alan yürüyor. En fazla iki adım sonra bitiş. Türkçe meali 3. bölgede çoğalamıyoruz. Riskler alındı Olcan ve Umut sürüldü. Son anlardaki çaba sonuç vermedi, geç kalan, kaçan tren misali. Lazio için gol atmak önemliydi attı, bitirdi tipik kendine has. Bir tebessüm istiyorduk olmadı, beraberlikle yetindik, dondurmacılara sormalı toplu halde ama zamanı değil. Dedik ya...