Tabutta röveşata

Kupada finale köprü maçı. İlk maçtaki kamburun düzelmesi için ev sahibine en az çift fark gerek. Rakibi Gençlerbirliği’nin ligdeki konumu havaleli olsa da, bir takım buraya kadar gelmişse küçümsemek, abestle iştigal. Stat boş sayılır. Burada taraftarı suçlamamak lazım. İstanbul gibi bir metropolde, maçın saatini iş çıkışı yaparsan, Sami Yen’i yalnızlar rıhtımına çevirmen kaçınılmazdır. Yetkililere hürmetlerimizi gönderiyoruz. Yaşlanıyor muyuz ne? Çenemize vurdu. Hadi geçelim maça.
Cevat hoca, cezası biten Lincoln ve Ayhan’a merkezi teslim etmiş. Bu ikiliden zaman zaman hoş hareketler görsek de, Trabzon maçında izlediğimiz sürat ve dirençten eser yoktu. Bütün bir maç şişirme toplar, amaçsız kornerler, rekor pas hatalarına şahit olduk. Ama yiğidi öldür, hakkını yeme. Lincoln’e ayrı bir sayfa açalım. Brezilyalı gerçekten gayretliydi. Ağır bir sakatlık dönemi geçirmesine rağmen, ayağını en riskli toplara sokmaktan çekinmedi. Ya diğerleri? Yalan, dolan.
Arda neredeyse kramponlarına gelen her topu ezdi. Nonda, adeta bir turist ömer. Niye oynuyor, neden oynuyor? Bunu anlamak çok zor. Dakikalar ilerledikçe, durum daha da felakete gidiyor. Servet yerini Okan’a, Hakan Şükür’de Ümit’e bırakıyor. Cevat hocanın son iki maçta yaptığı oyuncu değişikliklerine, bu akşam gölge düşüyor. Bu arada Nezihi hoca, Adnan Sezgin’e rapor veriyor, umutlar azalıyor. Es geçmeyelim Başkent ekibi, sürüsüne bereket goller kaçırıyor. Ve beklenen son 77. dakikada tüm gerçekçiliğiyle karşımıza çıkıyor. Tuna’nın nefis röveşatası ev sahibinin de tabutuna asılıyor.
Anlaşılan o ki Galatasaraylı kramponlar, kupayı pek fazla istememişler. Bir takımda, cumartesiden salıya bu kadar fark olmaz. Şimdi tek hedef kaldı. Başarırlar mı? Görüntü fulülaştı. Tamir etmek zor.