Rijkaard istedi

Kasap et, koyun can derdinde. Avni Aker’deki ortam muhteşem. Rijkaard alışık olmadığımız bir şekilde cesur bir 11 sürmüş ama sadece kağıt üzerinde. İlk 10 dakika Onur’un ellerinde eriyen pozisyonlardan sonra herşey boş konuk takım adına. Anlamsız bir şekilde geriye çekiliş, adeta mağlubiyete davet çıkarış.

Sen şampiyonluk kovalıyorsun, hiçbir şey yapmıyorsun. Bütün marifetin Ali Sami Yen’de, gerisi tıraş. Anladık büyük hocasın, kartvizitin havalı. Ama bu kadar da değil! Takımın mağlup ve çaresiz kalmış, sen Elano’yu, daha doğrusu topu hangi adrese göndereceğini bilen, sana kazma kürek yaktırmayan tek oyuncunu yanına çağırıyorsun. Bu nasıl mantık, bu nasıl iş? Tabii sadece Rijkaard’la bitmiyor. Topu aldığı zaman 80 saatte dönebilen bir Jo, teknik üniversite okusa bütünlemeye kalacak Mustafa Sarp ve Barış, yaradana sığınan bir Sabri... Kimse Emre Güngör’e kızmasın. Her genç kramponun başına gelir. Yine de maçın en iyisi oydu. Anlayın siz Floryalılar’ın halini.

Bu takım şampiyon olursa inanın Rijkaard’a rağmen olacak. Büyük maçlarda yaptığı hata kredisini doldurmakta. Ya bizle dalga geçiyor ya da mantalitesi bu. Geride kalan 26 haftada Hollandalıyı anlayan varsa çıksın söylesin. Sen Eskişehir’i yensen şampiyonsun, keza dün akşam da öyle. Trabzon’a gelince hiçbir iddiası olmadığı halde var olmanın dayanılmaz hafifliğini en ağır şekilde ortaya koydu Şenol Güneş ve öğrencileri. Kocaman bir alkış! Geçelim İstanbul’a, neyse hiç geçmeyelim, değmez...