Ne olacak şimdi?

Dış hatlarda işimizi bitirdiler yine, hepimiz domeziz! Stada gelirken herkesin ağzı kulaklarında. Sezon sonuna yansıyacak ve yol, su, elektrik olarak yarışa şekil verecek belediyeden gelen haber, tüm alemi mutlu etmiş Galatasaray adına. Karşı-yakaların puan kaybı doping mi oldu bilemem ama ev sahibi keyif veren bir oyunla başladı. Ali Sami Yen, potansiyel tehlike Jo, kıvrak bir Dos Santos ve sigorta Neil’in kramponlarıyla adeta ‘premiere’ kokuyordu.

Rijkaard 3 ağır maçtan sonra nihayet tek ön liberoya geçiş yapmış, bu adresin aktörü Mehmet Topal, ki servisleri uzun zamandan beri ilk kez bu kadar havalı, gerçi yenilen golde hatası var ama kimin yok ailecek buyur. Elano’nun yokluğunda bu göreve soyundurulan Ayhan, biraz ağır kaçacak ama resmen figüran. Nerede eski Ayhan, nerede şimdi. Sabri ise tam tersi, sanki sakatlanıp kaç aydır topla tokalaşmayan benim. Aynı olayı aksi kulvar için söyleyemeyiz, çünkü Caner ofans seviyor, geri vites kullanmak işkence genç futbolcu için. Arda’yı unuttuk sanmayın, yorgun bedenini ekonomik kullanarak idare etti, buna rağmen ilk imza yine kaptandan. Ve Keita, onu izlemek büyük şans. Öyle bir gol attı ki jenerik halt etmiş. Sonrası, Jo bu kez penaltıdan. Kapanış Keita, asist akşamın gizli kahramanı Dos Santos’tan. Meksikalı’yı tutana aşkolsun...

Galatasaray hak ettiği maçı güzel oyunuyla almasını bildi. İlk kez maç yazımızda isimlerden bu kadar söz ettik, fakat özellikle hücum aktörleri o kadar ışıl ışıldı ki affola. Evet ara açılıyor, sakatlar iyileşiyor, gözümüz gönlümüz futbola doyuyor, ne olacak şimdi? Son sözümüz Kasımpaşaspor’a ne yapsınlar ‘gecekondu’ da oynamak zor gelmiştir, pek de yapacakları bir şey yoktu...