Konu mankeni Rijkaard!

Her şey güzel, mükemmel bir antre her iki takımdan, tarih yazılıyor Sami Yen’de ve bir ilk gerçekleşiyor muhteşem Galatasaray seyircisiden. Ki böyle bir jestle bunu sonuna kadar hak ettiler, misafir Fenerbahçe’ye alkış, rahat uyu Özhan abi. Adnan Polat’ın üç dileği vardı, son üç gün içinde. Bursa’nın takılması, koltuğun devamı ve derbiden kayıpsız çıkmak. Bakalım ne olacak deyip, geçelim 90 dakikaya...

İlk yarı her iki takım adına da kayda değecek gram hareket yok. Mehmet Topal-Alex ve Keita-Bilica eşleşmesi, Giovani Dos Santos’un arzusu geri kalanı ‘fıs’ futbolcu dilinde yazarsak. Al birini, vur ötekine, yakışır şampiyonluk adaylarına! Neyse biz bu yarıdan hiç konuşmayalım, daha derine girersek ayıp olacak. İkinci 45’te senaryo aynı, derbilerin parlayan kramponu Selçuk’un şutu, Franco’nun kabulü. Şans, kader, kısmet. Gerçi sen bu kadar basiretsizsen ve kazanmak adına kılını kıpırdatmıyorsan böyle de bitersin. Bahaneler züğürt tesellisi olur ancak. Turist Ömer Jo’yla, oyunu adeta bizim gibi izleyen Elano ve tabii ki konu mankeni Rijkaard’la olacağı bu kadar.

Yırttık kendimizi, nefesimiz tükendi şu kaleciyi gönderin, Nonda’yı tutun diye. Ne olacak dedik, olan oldu, bir sezon daha çöpe gitti. Soruyorum size maçtan önce bir takımın yerlileri kendi istekleriyle kamp yapıp, yabancıları evlerine gidiyorsa anlayın siz nasıl durum. Harç bitti, yapı paydos. Son dakikada Lugano’nun Dos Santos’a yaptığı hareket penaltı ama onu bile konuşmak istemiyorum, hakikaten değmez, iş buna kaldıysa...