Zor muymuş!

Fenerbahçe’nin özellikle sağ kanadı kullanarak geldiği dakikalarda, Gökhan Gönül çok uygun pozisyonları, çok uygunsuz ortalarla harcamasaydı, daha farklı olurdu maçın gidişatı ve sonucu. Oysa, bildiğimiz Gökhan, orta yerine pası tercih eden, futbolu iç güdüleriyle değil, bilinciyle oynayan bir oyuncuydu. Ne oldu acaba! Salı akşamıyla ilgili bir durum mu bu yoksa!
Çünkü, Alex de biraz endişeliydi. Sürekli tek top oynayıp, yaratıcı yönünü fazla zorlamazken, sanki biraz rakip darbelerden kaçıyor gibiydi. Carlos, Vederson, Aurelio ve Kezman da son derece temkinliydi...
Dün akşamki oyun, sadece Serdar, Lugano, Yasin, Maldonado ve Deivid’le kazanılabilecek gibi değildi. Kayserispor gibi, özellikle rakibi Fenerbahçe olduğu zaman, canını dişine takan, Mehmet Topuz’lu bir ekipti karşıdaki...
İkinci yarıda da, Semih oyuna girene kadar pek bir şey değişmedi. Alex saklambaç oynarken Deivid takımını üç puana taşımaya çalışıyor, Gökhan Gönül ise, Sarı-Beyaz forma altında en kötü oyununu oynamaya devam ediyordu. Sonradan giren Kazım bile, Vederson’a nazire yaparcasına gelişi-güzel ortalarla saçmalıyordu.
Son umuttu ancak, bir de baktık ki, Semih’in de diğerleri gibi, sanki aklı başka yerdeydi. Ne var ki, girişinden beş dakika sonra sahanın en kötüsü hakemin komik penaltı kararı geldi.. Ve 90+5 golüyle de galibiyet...
Bu sezon bir çok penaltısı verilmeyen, rakipleri sürekli son dakika golleriyle sevinen Fenerbahçe, sanki Avrupa’dan sonra, Türkiye kaderini de değiştiriyor gibi...
Bu arada, Chelsea maçı yazımıza ‘Kayseri zor’ başlığı atıp, oldukça tepki toplamıştık. N’aber gerçekten zor muymuş!