Forma çok güzel

Sporcu her zaman formunun zirvesinde olmaz, olamaz! Sporcu her zaman formda ve hatta vasat bile olamaz! Selçuk gibi formsuzluğun zirvesinde olduğu dönemler geçirebilir. Edu gibi, Carlos gibi başarısız, etkisiz oyunlar sergileyebilir, uzunca bir süre üstelik.
Böyle üç, dört oyuncunun yer aldığı bir futbol takımında, bir de aslında kapasitelerinin üst düzey takımlar için pek yeterli olmadığı hala anlaşılamayan, Önder, Uğur, Kazım gibi oyuncular yer alıyorsa; o takımdan başarı beklemek mucize ile eşdeğerdir...
Tutoriç çok iyiydi değil mi, dün akşamın özellikle ilk yarısında. Yoruldu, zıplayıp-zıplayıp, topa kafa vurmaktan. Bir yerlerden koşup gelerek vurmadı neyse ki, daha da yorulurdu. O, görev bölgesinde beklemekte, Kazım ile Uğur ikilisi ve hatta gerilerden Lugano, bıkıp usanmadan Sırp oyuncuyu denemekteydi. “Aa! Buna da vurdu”, “aAa, buna da...”. “Yaa, bu adam kafasına gelen toplara vurabiliyor, aferin”... Size de aferin; en azından sabrınız ve istikrarınız için!
Böyle bir takımın kadrosunda bir de, ‘umut’ olarak görülüp ‘genelde sakat’ olarak yaşamlarını sürdürenler varsa, dünkü gibi bazı günler kurtarılsa bile, çok daha başarısız bir gelecek öngörülebilir.
Kocaelispor’un, aslında kendi gücüyle değil de, rakip marifetiyle yakaladığı pozisyonlar sırasında, salı akşamını düşünen, güzel formalı takımın taraftarları, hava soğuk da olsa ter dökecektir. Endişeye gerek yok! Bu, son derece normal bir şeydir. ‘soğuk terler dökmek’, günlük hayatta sıkça kullanılan bir deyimdir.
Yalnız, formaları gerçekten çok güzeldi Fenerbahçe’nin...