Anadolu büyüğü

Deivid sağ kanatta oynasaydı, Gökhan’ı yalnız bırakmasa, destek olsa, hatta hücuma katkıda bulunsaydı keşke! Aurelio da orta sahada oynasaydı. Koşsaydı (ki aslında koştu), bassaydı, mücadele etseydi, bir zamanlar olduğu gibi, Selçuk’u yalnız bırakmasaydı! Ya da halamın bıyıkları olsaydı!
Edu için, “bir çuval inciri berbat etti” diyebilseydik keşke. Diyemeyiz ki, bu kaçıncı çuval! Kaldıramıyor, kendine büyük gelen ya da öyle yorumladığı maçları. Açın arşivlerinize bakın! İster içeride, ister dışarıda, Edu’nun büyük görüp, strese girdiği maçlarda yaptığı hataları araştırın. Kesinlikle, psikolojik yardım verilmeli bu çocuğa, çok abarttığı oyunlardan önce.. Veya kademesine girilmeli! Yazık değil mi, 1-0’a. Yazık değil mi, susan taraftara, demoralize olan takım arkadaşlarına! Nasıl kayıtsız kalınır, ikinci golü yememek için direnirken, kendine getirilen rakibin, küllerinden doğuşuna!
Keşke hakem Alman olmasaydı. Alman olsaydı da yani, İspanyol’u kendine yakın bulmasaydı. Ne bilelim; bizimkilere reva gördüğünü onlara da hak bulsaydı!
Keşke Carlos o korner atışında çizgide kalmasaydı. Şu güçlü ve yükselen değeri Avrupa futbolunun, daha farklı mağlup olsaydı. Yine yerde kıvransa, etiğe, ahlaka aykırı davransa, futboluyla büyüse de karakteriyle iyice küçülseydi de, dörtlük, beşlik farkla muhteşem Kadıköy’den ayrılsaydı.
Olsun! Her türlü olumsuzluğa rağmen, kazanan yine Fenerbahçe oldu. Emin adımlarla, eyyam yapmadan, gaza gelmeden ve hatta çaktırmadan Avrupa’da yükselen; Anadolu Büyüğü Fenerbahçe...
Varsın bu sonuç garanti olmasın rövanş için. Kaç sene bekledi bu renklere gönül verenler, bir boğayı şişlemek için.