Son 10 dakikaya odaklanmalı

Osmanlı maçının ilk 45 dakikasıyla Ajax maçının ilk yarısı neredeyse tıpa tıp aynıydı. Yüzde 70 topla oynayan Fenerbahçe’nin santrforu Van Persie ile kalecisi Volkan eşit sayıda topla buluştu (12). Fenerbahçe’de sorunun temeli bu. Az pozisyon veriyor, rakibe şut şansı tanımıyor ama kendi de kağıt üzerinde göründüğü kadar topu tehlike bölgesine taşıyamıyor. Ajax, Fenerbahçe kalesine ilk şutunu çektiğinde dakikalar 62’yi gösteriyordu. Tıpkı Galatasaray gibi. Ajax özelinde söylemiyorum, bu sezon 15’in üzerinde resmi maç oynayan Fenerbahçe’nin bu maçların yüzde 80’ninde 70 sonrasını kötü geçirmesi, nefes nefese bitirmesi Pereira’nın çözmesi gereken bir problem. Bu sorunu çözmenin yolu maç sonlarında muhabirlere ‘ayar’ vermekten değil, oyunu doğru okumaktan geçer.

Prandelli sendromu!

Geçen sezon başında Galatasaray’ın Prandelli ile yaşadığı sendromun bir benzeri Fenerbahçe’de sahneleniyor. Başakşehir maçında Sneijder’i sol açığa koymasına rağmen Hollandalının merkezde kalarak hocasına isyan etmesi ile Persie’nin Fernandao oyuna her girdiğinde sağ öne gitmeyişi aynı davranış modelinin yansıması. Kjaer, bir uzaklaştırma topunu bilerek ve isteyerek 75’te sağ öne attı. O alanda olması gereken Van Persie veya tek bir çubuklu oyuncu yoktu, Ajax yeni bir atak başlattı. Van Persie de Sneijder gibi hocasına oyun içinde katılmıyor. Belki bunu sezon başındaki gibi jest ve mimikleriyle göstere göstere yapmıyor ama oyun içi isyanıyla yapıyor.

Volkan’la oyun değişti

İlk 80 dakika çok yavandı, resmen futbol kıtlığı çekildi. 74’te Diego-Ozan, 80’de Persie-Volkan değişimi ile son 10 dakika başka bir maç oynandı. Volkan, Ozan ve Alper gibi akan oyuncular aralara attıkları koşularla santrforları tehlike bölgesinde markaj dışına çıkardılar. Volkan’a Ozan’a daha çok fırsat vermek gerek. Fenerbahçe’nin geleceği için bu oyunun üzerine gitmek gerek.