Keşke bulunsaydı!

Osman Solakoğlu... Türk sporu ve basketboluna yaptığı hizmetleri anlatabilmek zor. Çok zor. Potaları açık hava gösterileri ve toprak zeminlerden, kapalı spor salonlarına taşıyan değerlerlerimizden biri olduğunu anımsatsam, ömrünü spora adayan büyüğümüzdür desem, yeter mi? Yetmez. Beyefendilik, sevecenlik ama dolu dolu ciddiyet, otorite ve kalite. Sonsuz saygınlık. Sadece Türkiye’de mi? Hayır. Dünya’nın hemen her yöresinde. Ülkemizin gurur duyduğu, iyi yetişmiş örnek insanlarımızdan biriydi. Her ölüm vakitsiz ölümdür. Nur içinde yatsın. Rab’bim her kuluna Solakoğlu’nun bereketli ve dolu dolu ömrünü nasip etsin inşallah. Çağdaş Türk kadınının en saygıdeğer örneklerinden Sadiye Hanımefendi, Osman ağabeyin yıllarca süren rahatsızlığı boyunca müthiş bir eş, mükemmel anne, en büyük destek olarak cennetini yaşarken kazanmıştır. Başsağlığı, sağlık ve sabır diliyor, ellerinden öpüyorum. Lutfi Arıboğan’ı çok severim. En önemli etkenlerden biri Galatasaray Basketbol Takımının unutulmaz kaptanlarından olduğu gibi, kendisini her an Solakoğlu ailesinin yanında görmemdi. Gençlerin duayen ağabeylerimize sahip çıkması ne güzel ne imrenilesi ve maalesef özlenen bir vefa örneğidir. Lutfi, Kemal Solakoğlu ve tüm diğer sevenlerine basketbol ve Galatasaray camialarına tekrar başsağlığı dilerim. Gheorghe Hagi neden, keşke Levent Camii avlusunda olsaydı! Bir Başkan portresi vardı musalla taşının hemen yanıbaşında. Özhan Canaydın... Galatasaray Başkanı sevgili Osman ağabeyinin resmi ellerinde nöbet bekliyor, son görevini yapıyordu. Galatasaray’ı Galatasaray yapan işte bu duruştur. Herkes anlamaz. Galatasaray Teknik Direktörü’nün muhtelif cinliklerden vazgeçip, içinde bulunduğu şaheserin farkına varması zamanı geldi de neredeyse geçmek üzere. Sevgili Osman Solakoğlu... Ebedi yolculuğunda dahi öylesine güzel bir örneğe vesile oldu ki, nur içinde yatsın, mekanı cennet olsun...