İşkembe-i kübra

Insanlar ya olduğu gibi görünecek ya da göründüğü gibi olacak. Tersi sadece kendilerini değil, kurumlarını da zora sokar. 12 Şubat Salı günü, Zaman gazetesindeki Ahmet Uykan röportajı her şeyi aydınlattı! Ne demiş Radomir Antiç? “Galatasaray’ın teklifini nazikçe geri çevirdim.” İşte bu kadar, işkembe-i kübradan atmayacak, kendin sorup kendin cevaplayıp, gazeteni de yatırmayacaksın.
Ağır abi (!) yakın dostlarından söz etmiş. Sanki benim yok. Köfteci Yavuz, Antanov 16 Ziya, Wos Wos Ali, Formula İsmail, Yamuk Recep, Babaçko İbo, Mersedesçi Sayman, Fordson Mehmet, Grank taşlamacı Cemil, Çarpık İbo ve daha onlarca. Adam gibi adamlar ordusu. Sözleri söz, duruşları da duruştur. Sakaryalı olmaktan neşet eden hal-i tavrımız yalan, dolan ve kıvrak danslardan uzak tutar bizi. Bu nedenle şiddetle reddederiz sosyete alemini.
Galatasaray kendi bağrından çıkanlarla büyüdü, ama yine kendi bağrını neşet edenleriyle de durdu! Neler başardılar mesela? Mükemmel yabancı transferler (!) aklıma ilk gelenler. Marek Heinz mesela, Fransa temsilcisi: 15 maç 1 gol! İliç mi? O Salzburg’daki yüz akı: 19 maç, 1 gol! Bir de hakkında kıyametler kopartılan Laurent Robert vardı. O da England’daki yüz akı! Derby’de 3 maç oynadı. Kulüpleri hangi ligde ve nerede, ona da bakılmalı!
Sonuç ne sonuç?
Genç gazeteci yazı işleri müdürünün odasına heyecanla dalmış: “Abi bir yangın vardı, akıllara zarar. Koskoca apartman çatır çatır yandı. Balkondan pencereden sarkanlar, atlayanlar...” “Çok güzel” demiş müdür ve ilave etmiş: “Ver bakalım fotoğrafları.” Cevap vermiş muhabir: “Abi resim çekmedim ki” Galatasaray’ın Leverkusen karşısında yaptığı da bu. Olay var ama, olayı belgeleyip güzelleştirecek fotoğraf, yani gol yok. Sen istediğin kadar anlat, “Şöyle oynadım, böyle oynadım...” Sonuç ne sonuç?
Galatasaray’ın futbolu abartılmamalı. Trilyonlar bu iş için harcanıyor zaten. Daima aynı performansı örneklemek zorundalar. Hatırlatalım yine; bu sezonun transfer harcaması 53 milyon dolar ve karşılığı futbol henüz yok.