Beş benzemez!

Pokerciler vardır ya! Beş benzenemezle ha bire rest çekerler... Kazanma olasılığı rakiplerin deneyimine bağlıdır. Karşısındaki yetersizse yutturur, daha akıllıysa yamulur. Galatasaray’ın her maç beş benzemezle restleşmeye girmesi, pokerci zihniyetinin masadan sahaya inmesi değil de ne? “Sakatlıklar!” demeyin. Onları da biliyorum, idari, tıbbi, ekonomik, dünyevi sakatlıklar önce beyinleri, sonra adaleyi yumuşatır ve problem de masaya! Pardon sahaya yansır.
Galatasaray zor günler eşiğinde değil, içinde. Dün gece Gençlerbirliği, konuğu adeta evine kapattı. Aykut olmasa, Bakkal’ın adamları, gol yollarında ‘market’ standartlarında olsa, Kayserispor’un finaldeki rakibi daha ilk devre belli olurdu. Hafta sonu ligin dibini ilgilendiren kritik 90 dakika da, Ankaralılar’ın kafasını karıştırmış gibi. Ev sahibi bilmem kaçıncı korneri atarken, Cim Bom Arda’nın iki şutu dışında rakip alanda yok. Haftalardır yazıyorum, Balta ne kokan ne de bulaşan futbol anlayışıyla sol arkada olamaz. Barış ve Serkan evleri ayırmış. Almancının ev işi artınca, performansı azaldı. Dikkat!
Gençlerbirliği’nin kafası, Galatasaray’ın her tarafı karışık olunca botoks yüklenmiş kadın suratı benzeri bir oyun izledik. Anlamsız ve cansız. Gol de botokslunun ağzı diye, parmağını gözüne sokması gibi bir şeydi! Sabri’nin asisti ve Burhan’ın vuruşu: 1-0. Golde stoperleri ben göremedim. Sen gördün mü Turgay abi?
Geçen hafta ‘Arka sağ ve sol makas kırık’ demiştim. En önemli detayı unutmuşum, şoför yok... Şoför! Arızayla yamuk yumuk gidersin ama şoför yoksa şarampole yatarsın. Dün geceki gibi!