Lucescu bir istisna

Galatasaray’ın içinde bulunduğu çıkmazın çıkış yöntemi aslında teknik direktör seçimi değil. Hata sarmalına, UEFA’yla Finansal Fair Play görüşmelerinde yapılan acemilikle girildi. Önce, 2 yıl yerine 4 yıllık bir süre istense alınabilecekken bunu reddederek... Sonra geçtiğimiz yıl erteleme isteme hakkı varken bunu yapmayarak krizi büyüttüler. Böyle olunca Mustafa Denizli’yi ikna etmek için verilen 6-7 transfer sözü tutulamadı. Devamında lig yarışından düşüldü. Buna bağlı olarak oyuncuları motive etmek imkansızlaştı. Bu sarmaldan salt doğru teknik adamı seçerek çıkmak kolay değil. Bunun istisnası ise Lucescu olabilir.

Mümkün olsa...

Favre gibi zamana ihtiyaç duyacak bir kurucuyu ikna etseniz dahi ona sunacak zaman yok. Bir pragmatisti ikna edebileceğiniz kadro kurmak da finansal olarak olası görünmüyor. Mümkün olsa Denizli ikna edilebilirdi. ‘UEFA’nın kararı bekleniyordu’ savunmasını kabul etmiyorum. Çünkü karar üç aşağı beş yukarı belliydi.

Eskiden gelenek canlıydı

Dolayısıyla başka bir yöntem lazım. Bu da maksimizasyon ustası. Yani eldeki kadroyu birkaç ilaveyle kurgulayabilecek ve taraftarla, kongreyi ikna edebilecek biri. Bu sınıfa girebilecek az sayıda isimden biri Lucescu’dur kuşkusuz. Ancak riskler de var; Lucescu’ya verilen sözler, Denizli’ye verilenler gibi olacaksa olmaz. Lucescu her ne kadar benzer şartları yaşadıysa da göreve geldiğinde UEFA şampiyonu bir kadro vardı. 2. sezon daha düşük kalite bir sezonla şampiyon olsa da gelenek canlıydı.

Artık herşey bambaşka...

Canlandırması gereken çekirdek kadro çok yaşlı. Rumen hoca, Türkiye’den ayrıldığında 50’li yaşlarındaydı. Artık 71 yaşında. Uzun süredir istediği, yönetebildiği bir sistemde çalışıyor. Galatasaray’da durum oldukça farklı. Ama asıl önemlisi Lucescu’nun aklında aslında ne olduğu. Galatasaray’a dönmek mi istiyor, yoksa oğluna iş mi bakıyor? İşte asıl konu ve soru bu...