Bir ihtimal daha var!

Galatasaray’ın Dortmund karşısında ilk maçta oynadığı oyunun etkisizliğinin sebebi lig farklılığı. Basit bir anlatımla pas yüzdesi ve koşu mesafeleri, sprint sayı ve başarısıyla oluşan oyun temposu ve etkinliği farkı. Bundesliga yeniden çıkışa geçen Batı Avrupa futbolunun bayrak ligi. Tempo açısından İngiltere ayarına çıkmış durumdalar. İspanya’yı da (Barça-Real kutbu dışında) geçtiklerini söylemek yanlış olmaz. Dortmund ise her ne kadar an itibarıyla lig 17.’si olsa da milli gelişimin temel taşlarından. Böyle bir dengede Türkiye Ligi’nde dahi işlemeyen bir diziliş, sistem ve stratejiyle başarılı olmak olası değil.

Temel konu bu...

İlk maçtan önce de söyledim. Bu oyunu dengede tutmanın yolu, kalabalık orta sahadan geçer. 4-1-4-1 ya da 4-4-1-1’den birini tercih etmek zorunluluğu sabittir. Bunun için Sneijder’i orta saha kadrosundan çıkarıp forvete yaklaştırmak gerekir. Buradaki temel konu bu. 4-4-2 oynasanız dahi Sneijder orta 4’lüde olduğu sürece sorun yaşanır. Zira post - Drogba döneminde topu ileride tutacak oyuncu eksikliği 4-3-3’ü olduğu kadar 4-4-2’yi de etkiliyor.

Bu işin ortası yok

Galatasaray’ın hem kanat savunmalarının akın sonlandırmadaki geriliği hem de hücum hattında top tutma sıkıntılarını minimuma indirmek, kalabalık ve dinamik bir 4’lü orta sahayla sağlanabilir. Örnekse Olcan - Melo - Selçuk - Hamit gibi. Kadro vermek bizim işimiz olmasa da Chedjou’nun sağ bekte eldeki en iyi oyuncu olduğunu söylemek de hata olmaz. Semih - Hakan ve Telles’le bu ekibi tamamlamak mümkün. Dortmund’un dar alanları aşmada yaşadığı sıkıntıyı 8’li bloğu 1 ve 2 bölge geçişine dizip baskın pozisyonlar bulmak denenecek yol olmalı. Bu işin ortası yok. Galatasaray maçı kazanmak için yüzde 110’la oynamalı. Lig seviyesi ve planı asla yetmez.

Mehmet Demirkol