Abuk sabuk bir yenilgi

Galatasaray, artık tamir ettiğini düşündüğüm bir sorunla 2 gol yedi. 3 kalburüstü stoperle sahada olmasına rağmen duran toptan, hem de ikinci toplardan 2 gol gördü kalesinde. Bu bir kanatta hava toplarında sorunlu olan Olcan’ın forma giymesiyle yaşanan bir sorundan kaynaklanmadı. Yerleşimde bir sıkıntı yoktu. Ama iki golde de Luisao’yu önce asist sonra da gol vuruşunda engelleyemediler. İki topta da hareketsizken bu işleri yaptırmamak lazımdı. Hem de Chedjou ve Hakan gibi iki ekstra ve tecrübeli stopere bir de Denayer eşlik ederken...

Alan savunmasının uygulamasında bir türlü anlaşılamayan bir durum bu. Top için hareketli olacaksınız... Sadece alanı beklemekle ‘zone play/alan oyunu’ uygulanmaz. Konu ‘zone defence/alan savunması’ değil, zone play olmalı. Eğer bu uygulanamıyorsa o zaman hiç zorlamadan karma savunma yapmak gerekir. Bu durumda da hareketsiz olan Luisao’ya top aldırmazsınız. Dolayısıyla bu golleri de yemezsiniz. Maçtaki denge buradan bozuldu. Galibiyet son derece saçma şekilde buradan kaçtı.

Sonuç sıkıntı verici

İstenen oyunun yarısı bile uygulanamazken galibiyet çok mümkün beraberlik ise kesine yakınken bu şansı kaybetmek inanılmaz sıkıntı verici. Silvio ve Eliseu gibi sorunlu iki bekin üzerine kurulması gereken oyunda bunu hiç kullanamamak, onları oyuna dahil etmek anlamına geliyordu. Bu iki savunmacıyı üstünüze çekip arkasına kaçmak değil doğru plan! Onların üzerine baskı yapıp hataya zorlamak olmalıydı. Samaris’in yokluğunda ağır savunma göbeği de destekten yoksun olduğundan çok şans çıkabilirdi. Yetenek açısından Galatasaray’ın çok gerisindeki Benfica’da onlar yine çoğunlukla Gaitan’ı sağ çizgide unutunca tehdit de uzak şutlar oldu sadece. Ama oyun Galatasaray’ın sahasında oynandı.

2. golden sonra görüldü ki baskı ve pozisyon bulmak aslında kolay. Bunu yapamadı temsilcimiz. Ama buna rağmen sadece denge oyunuyla dahi kazanmak mümkündü. Duran toplardaki kabus dönmese. Yani abuk sabuk bir yenilgi oldu.