Temize çekmek

Bir tek kendisi dışında günahıyla, sevabıyla koca sezonu temize çekmiş oldu Fenerbahçe, Trabzon’da. Hakemleri, hataları, söylentileri, beklentileri, Ulusoy’u, federasyonu, Fenerasyonu, medyayı, onurları, şerefleri, şaibeleri, çantaları, komploları, penaltıları, ofsaytları, kartları, ittifakları, beyaz sayfaları; yani futbol dışında ne kadar unsur varsa tekmili birden hepsini...
Ligin çamaşır makinesiydi sanki. İyisiyle, kötüsüyle, nefretiyle, sevgisiyle her şey onun üzerinden tarif edildi. Herkes elini, ayağını, zihnini, beynini O’nda yıkadı, aklandı, paklandı. Teknik direktörler, futbolcular yeteneklerini, hırslarını, meslek namuslarını ve mücadele güçlerini iki maçta test edip geleceklerini garanti altına aldı.
Fenerbahçe’nin kendisini temize çektiği tek yer, beyaz sayfa açtığı tek yer nasıl olduysa Devler Ligi oldu. Trabzonspor tribünlerinin “olamazsın şampiyon” çığlıkları, futbolcuların da maç sonrası çiftetelli oynaması, yıllardır neden şampiyonluğa hasret kaldığı sorusunun kanıtlı cevabıydı aslında...
Fenerbahçe’nin ilk 30 dakikada maçı 4-0’a taşıyarak, Ali Sami Yen’deki maç sonucunu bekleyeceğini zannedenler yanıldı. Psikolojik harekât karşısında, havluyu çoktan attığını Gençlerbirliği maçında da göstermişti çünkü...
Bu sene Avrupa’da yaşattıkları sevinç ve gururun diyeti, bedeli ya da zekâtıysa hediye edilen şampiyonluk, helâl-i hoş olsun. Tabii ki bütün bunlardan gerekli ev ödevlerinin eksiksiz çıkarılmış olması kaydıyla...