Şuur kapalı

Maç öncesinde teröre gösterilen Ay-Yıldızlı tepki ne kadar anlamlıysa, Fenerbahçe’nin hâl-i pür melâli o kadar anlamsızdı.
Ligde daha 29 hafta var yani toplam 87 puan. Şampiyonlar Ligi’nde de 4 maç; yani 12 puan. Ancak futbolcuların mecâli yok, inancı yok, özgüveni yok. Bildiklerini bile unutmuşlar, sahada hem acı çekiyorlar hem de acı çektiriyorlar. Silkelenme, dirilme bekleyenler yine auta çıktı. Ligin en az gol atan takımı, antrenmanda atamayacağı rahatlıkta goller buluyor; Sarı-Lacivertliler hipnozda seyir halinde...
Fenerbahçe’de mesele adale sakatlıklarında değil, beyinlerdeki sakatlıklarda. Eksiklik sahada değil, beyinlerde. Geçen sene, yuhları, ıslıkları aşıp, Devler Ligi’nde kılpayı yarı finalin eşiğinden dönen takımın, nasıl olup da böyle bir enkaza dönüştüğü sorusu, akademik kariyer yaptıracak bir tez konusudur.
Birinci toplarda yoksun, ikinci topların hiçbirinde yoksun, mücadelede yine yoksun. Tek pasta yapman gerekeni, 3-4 pasta ancak yapabiliyorsun. Böyle olunca, sahada varlığın ya da yokluğun, hiçbir şey ifade etmiyor rakip için.
Sözün özü; Fenerbahçe dün akşam derin komaya girmiştir. Şuur tamamen kapanmıştır, bitkisel ve bitiksel hayattadır. Rakipler ve belaltı muhalifler dışında, umut veren en küçük bir belirtisi yoktur.
Öldükten sonra dirilmeye inananlar için de iş tamamen Allah’a kalmıştır...