Kıyak futbol

“Büyük adam olmaya gerek yok, adam olmak yeter” diye güzel bir söz vardır. “Büyük işler yapmaya gerek yok, işini iyi yap yeter” versiyonu da Samandıra’da kompozisyon ödevi olsun.
Fenerbahçe içerde, dışarıda her maçta kabızlık çekiyorsa, nedeni rakiplerinin gayretinden çok, kendi gayretsizliği...
Ne orta sahada çoğalabiliyor Fenerbahçe, ne ileride ne de geride... Takım kelimesini lugatten silmiş gibiler... Koca ilk yarının özeti: Alex’in geçersiz ‘shift vuruş’ golü, bir de Dos Santos’un teğet geçen ortası.

Peki ya Manisaspor? 28’de Simpson’ın bomboş pozisyonda kafa kıyağı, 31’de asist pozisyonundaki Simpson’ın ikinci kıyağı... 41’de Santos’a taammüden saldırısında bu kez hakemin Kanadalı’ya ‘sarı’ kıyağı...
55’te de yine Volkan’ın bilmem kaçıncı kez direkten alma kıyağı... 59’da Bekir’in yaptığı penaltıyı es geçme kıyağı... Son çeyrekte Emre’yi infaz koalisyonuna mavi boncuk kıyağı...

Önce Alex’in hipnoza sokan sol dış pasını, Güiza’nın sağ iç plaseyle tamamlaması ve semeresi... Ergin’in göstere göstere gelen beraberlik golü de gaflet uykusunun ceremesi!
Uzatmalarda Volkan’ın bir kez daha darağacından alışı, Semih Wesson’un son dakika tiplemesi ve kıyak bir kapanış.
4 haftada 4 galibiyet nostaljik bir güzellik ama acaba, Fenerbahçeli futbolcular bu hallerinden memnunlar mı?