Ruh meselesi

Milyon dolarları onlara verdiniz,
Milyon dolarlık performans beklediniz.
Yanıldınız!
Onlar milyoner oldu, futbol fakir kaldı.
Türk futboluna Anadolu maçları ile bakanlar dünya yıldızları izliyor,
Eto’dan, Negrodo’ya, Gomis’den, Nasri’ye…
Van Persie’den,Pepe’ye, Wagner Love’dan Leonardo’ya…
Sayı çok.
Yabancı çok.
Ve kural belli.
11 OYUNCU YABANCI OLABİLİR.
Biz Türk oyuncuları futbola yabancı olunca,
Yabancı olup futbola sıcak olanları aradık.
Gomis’i şu an Süper Ligde kesecek kim var?
Muslera’yı?
Mariano’yu yada Belhanda’yı?
Kim Galatasaray 11 yabancı kadrosuna şu yerli şunun yerine girerdi diyebilir?
Yok denecek kadar az.
Suçlamak yerine futbolun dinamik değerlerinin yani;
TFF.
Kulüpler Birliği.
Alt Yapı yönetimleri.
Gazeteciler.
Taraftarlar.
Antrenörler.
Pro Lisans için savaşan Teknik Adamlar.
Pro Lisans alıp takım arayanlar.
Siyasetçiler.
Düşünmeli…
Hata nerede?
1998 ve 2000 yıllarında Dünya ve Avrupa şampiyonu olan Fransa milli takımı çok konuşuldu,
Arap-Fransız-Siyahi-Beyaz diye…
Sonra çöküş ile yıkım ile geçen 2006’ya kadar geçen süre.
Zidane ustalığı ile gelinen final ve Zidane öfkesi ile finalde İtalya’ya verilen kupa.
Affedilen Zidane.
Ardından 2010 şeytanın eli ile gelen Güney Afrika bileti
Henry’e öfke ve sonra Anelka’ya.
(Henry K.İrlanda maçında topu eli ile önüne alıp baraj maçı sonrası turu getirdi. Çok tartışıldı o pozisyon ve Henry’e öfkeli davrandı Fransa)
Boykotlar,
Skandallar.
Takım olmak için renk ve ırk değil Ruh gerek diyen bakış açısı.
Ve bu ruh ile ülkelerinde 2016 Finali…(Hoş Portekiz’e kaybettiler)
Lakin saha ortasında bir zaman yuhalananlar taraftar ile beraber şarkılar marşlar söyledi.
Peki neden?
Basit tat verirsen oyun ile,
Sevilirsin kalp ile,
Oynarsan yüreğini koyarak,
Bulusun sevgiyi karşılıksız olarak.
Yabancı olmak değil.
Ruhu bulmak.
Igor Tudor o ruhu veriyor.
O ruh galibiyeti getiriyor.
Yabancı yerli önemsiz..
Ama sorgulama önemli.
Neyi sorgulama mı?
Milyon doları alıp milyoner olan ama futbolcu olamayanları…
Yerli yada yabancı…
Ruhunu kaybetme yeter.
Futbol için!