Yol ustası

Fenerbahçe'nin tek dezavantajı Tolunay Kafkas'ın gidiş-dönüş biletiydi. Karabük yönetiminden aldığı güvenoyu ile belli ki hem kendisinin hem takımının motivasyonu artmıştı. Hırslı başlangıç bu yüzdendi.

Ama Fenerbahçe’nin, Kasımpaşa sınavında da olduğu gibi soğukkanlı duruşu, kanat etkinliği ve akıllı futbolu Selçuk’un golünü doğurdu. Zaten vuruş da akıl doluydu. Bu gol sonrası Karabük sallantıya girdi. Fenerbahçe’nin güveni arttı, tempo düşürmeye çalıştı. Topal ile Selçuk savunma yönünde hiç aksamadılar. Karabük’ün defans arkası planları da Egemen-Alves’e takıldı. Gökhan ile Caner de kanatları kapatınca oyun kilitlendi. Kuyt ve Diego’nun top kayıpları ise konuk ekibin eksileri idi.

Sonuçta; kalitenin düşük seviyede kaldığı ilk 45’te konuk ekip istediğini aldı. Fener’in savunma kurgusu, Karabük’ün gol niyetine karşın yine dimdik ayaktaydı. Üstelik ev sahibinin fazlaca risk almasının ilk sinyalini 48.dakikada kaçırdığı golle veren “yalnız adam” Emenike 58’de faturayı kesti. Caner’in 40 metrelik pasını mutlaka akıllara not etmeli... 75’teki Karabük golü ise adamını takip etmeyen Mehmet Topuz’un ikramıydı. Gökhan Gönül’ün kademesinde zorlanan Traore ortanın hakkını bu ikramla verdi.

Son 15 dakikadaki gerilime karşın 3 puanla gelen seri zaferler, Fener’in 4. yıldız savaşındaki yol ustalığını gösteriyor. Üstelik başta Emre olmak üzere kritik eksiklere rağmen kulübe katkısı umutları yeşertiyor. Selçuk’un katkısı her maçta büyüyor. Diego (nasıl bir uyum süresi ise bitmek bilmedi) ve Mehmet Topuz dışında takım tam istim üzerinde görünüyor. Kısacası Fenerbahçe koltuğu hak ediyor.