Göz Göz yaralı

Geçen haftalarda Mustafa Denizli, “Bu ligdeki heyecan Süper Lig’de yok” mealinden bir şeyler söylemişti. Hedefler ve yarışanlar açısından düşünüldüğünde Denizli’nin haklılık payı olduğu söylenebilir. Ancak ‘beceri’ ve ‘oyun kalitesi’ açısından düşününce aynı şeyleri söyleyebilmek mümkün değil. Dün ‘kümede kalma mücadelesi veren’ bir takım olarak Bandırma, ilk devre boyunca bu ‘mücadele etme’ sözünün hakkını erdi. Mustafa Uğur ile ilk maçına çıkan takım önce Göztepe’nin sadece sağ kanadı kullanmasına izin verdi. Rakibini burada etkisiz hale getirip, ikinci bölgeyi tek toplarla geçerek Göztepe ceza sahasına çok adamlı hücumlar düzenledi.

Devrede fark olabilirdi

15 ve 20. dakikalarda bulamadığı golü 22’de Üstün’le buldu ve devamını da arayıp durdu. Bandırma devreyi 3-4 golle tamamlayamadıysa bu doğrudan ‘beceri’ ve ‘kalite’ ile ilgiliydi. Buna karşın bir pozisyon hariç devreyi neredeyse rakibinin peşinden koşarak geçiren Göztepe ‘takım bütünlüğü’ ve ‘oyun aklı’ndan çok uzaktı. Benim açımdan en tuhafı ise devreyi beklemeyip sakat gibi görünmeyen Tayfur’u 44. dakikada oyundan alarak ‘mini bir otorite gösterisi’ yapan Yılmaz Vural’ın tutumu oldu!

Kaleciler konuştu

İkinci devrenin hemen başında Doğan’la ikinci golü bulan Bandırma o andan sonra anlaşılmaz bir telaşa kapıldı! Yine de fark olmadıysa bunu Beşiktaş’tan tanıdığımız Günay’ın performansına bağlamak gerek. Aynı oranda kurtarış yapmasa da kritik müdahalelerle gole izin vermeyen diğer kaleci Okan Kocuk’u da bir kenara not etmeli. Puan durumunu bilmeden maçı izleyen biri hangi takımın düşmemeye hangisinin ‘Play- Off’a oynadığını şaşırabilir. Öyle ki yukarıyı zorlayan Göztepe maç boyu bu ligin vasat takımı görüntüsündeyken, Bandırma daha arzulu ve disiplinli görüntüsüyle rakibine karşı fark yarattı.