Buca attı, Buca yedi

Hatta bu oyun yapısı Bucalılar’ın istediği bir şeydi. Fenerbahçe oyunun ilk bölümünde pasların çoğunu Bucalılar’ın baskı yapmadığı bölgede yaptı. Zamanının çoğunu orta sahanın 15-20 metresinde harcadıklarını fark edemediler... Buca’nın yumruk gibi kapanıp, topu Fenerbahçe’ye bırakmasına kananlar, rakibin dişleri olmadığını sandılar. Galibiyet motivasyonu, Fenerbahçe’de bütünlükçü oyun anlayışını bozdukça, defansif zaafiyetler Lugano’nun yaldızını kazıdı. Bomboş bir yan topa ceza sahasında Bucalılar iki kez vurunca sayıyı da yaptılar.

Emre’nin direğin üstüne giden müthiş şutu beraberliği sağlamasına karşın, belki de Fenerbahçe’nin uyanmasına engel oldu: Skorun eşitlenmesine rağmen Fenerbahçe’de değişen bir şey yoktu. Sadece topu alan oyuncular hareketleniyor, ancak kapalı ve kademeli savunmanın üzerine dripling yapmaya çalıştıklarında oyun tıkanıyordu. Fenerbahçeliler’in tersine Buca, hücuma gittiğinde daha fazla boş koşu yapıp kaleye daha etkili yaklaşıyordu. Bir kez kaleye kadar gidip kötü vuran Musa, Lugano’nun arkasına iki kez kaçtı, üçüncüsünde Abdülkadir golü yaptı. Buca ikinci yarıya da baskın futboluyla bir gol yaparak başladı anca önceki gollerde olduğu gibi bu gol de Fenerbahçe’nin işine yaradı. Buca attıkça, blokların arasını boşaltıp gol yedi. 3-1’lik inanılmaz skor 15 dakikada 3-4’e geldi. Fenerbahçe Buca’nın taktik kontrolü yitirmesi sayesinde yakaladığı fırsatı, büyük takımlara yaraşır şekilde inançlı, coşkulu, ve tempoyu hep forse ederek değerlendirdi.