İnanmıştı çocuklar

Böyle maçların taktiğini tekniğini yazmak, saha içinde yapılanıyla yapılmayanını anlatmak, teknik adam ve oyun analizi yapmak, insanın içinden gelmiyor. O muhteşem atmosfer, sahaya gönül koyan cesur yürekler, maç sonunda havaya kalkan eller, çeyrek final güzelliğine kavuşturan emekler, gecenin tüm futbolseverler için güzellikleriydi. Cehennem olacağını söyleyen İspanyollar’a Fenerbahçe önce cenneti, sonra da cehennemi gösterdi. Yanlışları baştan yaptık, doğruları sona sakladık. Volkan berbat iki gol yedi, muhteşem üç penaltı çıkardı. Yani fazlası vardı.
Son iki senenin UEFA Şampiyonu, aslında ‘malumun ilanı’yla oyuna başladı. Yani bilineni tekrarladı. Herkesin konuştuğu ve beklediği ilk onbeş dakikasında baskı kurucaklardı, kurdular. 9. dakikada 2-0 geriye düştük. Ama inanmıştı çocuklar, yılmadılar; çünkü cesurdular. 20. dakikada gelen gol, turun sinyali gibiydi. 41. dakikada yediğimiz ise bizi adeta çökertti.
Enteresan bir gece oldu. Kalbimiz bir gitti, bir geldi. Aynı maç gibi. Rakibi ceza sahamızdan uzakta tutmadığımız bölümlerde hep tehlikeyi biz yaşadık. Sevilla’nın tempoyu düşürdüğü anlarda ise bizim üstünlüğümüz ortaya çıktı. Fenerbahçe’nin biraz şansı olsa, bu maç bu kadar uzamazdı, hak ettiğini daha çabuk alırdı. Bütün futbolcuları alınlarından öpmeli, hiçbirini ayırt etmemeli. Hepsi verebileceklerinin en fazlasını verdiler. Hem kendilerini hem camialarını tarihte altın bir sayfayla çeyrek finale taşıdılar.
Onlar futbolun, Fenerbahçeliler’in ve Türkiye’nin gururu oldular. İnanmıştınız çocuklar, başardınız...