Bu kadarı da ayıp artık!

Gürcan Bilgiç, Galatasaray Yönetimi’ne şöyle sesleniyor yazısında; “23 Mayıs’ta Kalamış’taki tesislerinizde düzenleyeceğiniz şampiyonluk kutlamasından vazgeçin. Bunu kışkırtıcı bulan bazı Fenerliler aynı akşam toplanıp bayraklarla, marşlarla Kalamış’a yürüyecek. İstenmeyen olaylar yaşanabilir!”
Gürcan şunu demeye getiriyor aslında, “Bağdat Caddesi’nden sonra Galatasaray’ın Kalamış Tesisleri’ne de Taksim Meydanı muamelesi yapılsın.” Ha 1 Mayıs, ha 23 Mayıs, mantık aynı yani! Tedavisi zor olan bu hastalığın adı da, ‘mayıs alerjisi!’
2006’nın 14 Mayısı’nda Denizli’de yaşanan şoktan tahrik ol, 2000’in 17 Mayısı’nda Kopenhag’da kazanılan UEFA Kupası’ndan tahrik ol, nereye kadar! Her yıl mayısta biri şampiyon oluyor bu ülkede, birileri kaybediyor, böyle de devam edecek.
Sonra ne olacak ki 23 Mayıs gecesi Kalamış tesislerinde... Birkaç marş çalınacak, birkaç slogan atılacak, belki ‘nispet olsun’ diye havai fişek gösterisi yapılacak, o kadar. Benim çevremde bundan tahrik olacak Fenerbahçeli yok açıkçası.
Gürcan’ın bu mantığı ile hareket edilirse, ileride olayın boyutları ‘Kadıköy’de, İstanbul’un tamamında, tüm il, ilçe, köy ve mezralarda, KKTC’de, Türki cumhuriyetlerde Galatasaraylılar’ın mayıs ayı boyunca sokağa çıkması ve kırmızı giyilmesi yasaktır’a kadar gidecek!
Üstelik böyle düşünen ve hareket etmeye hazırlanan kişileri sağduyuya, hoşgörüye davet etmek varken, asıl bu yasakçı anlayışı savunmak kışkırtma etkisi yapabilir. Çünkü bir de karşı taraf var. İşte bu gerçek hep ıskalanıyor maalesef.
Samandıra’da futbolcuların arabaları yumruklandı. Volkan, Lincoln’e saldırdı. Aziz Yıldırım, konuk takım yöneticilerini bir çocuk gibi azarladı. Bağdat Caddesi’nde kırmızı avına çıkıldı, şimdi hedef Kalamış kalesi! Soruyorum o zaman, bu mu küfretmeyen, kavga çıkarmayan taraftar? Ve Samandıra’da futbolculara saldıranları anında ‘aforoz edenler’, Bağdat Caddesi kahramanları için neden ses çıkarmadı, neden?