Anlatılmaz yaşanır...

Her yerde maç muhabbeti. Ve işte o saat geldi çattı. Kar ve eksi 5 derece civarında soğuk etkilemiyor Veltins Arena’yı. Aslında statta değil salondayız adeta basketbolvari. Her taraf kapalı üst çatı da dahil. Darısı başımıza. Manzara müthiş Sarı-Kırmızılı renklerle Lacivert-Beyazlılar iç içe oturmuşlar. İmkansız ama yine darısı diyelim. Biraz da futbol ilk onbirler elimizde hiç şaşırmadım. Terim’den yine ofans kokan bir kadro buram buram. Başka çare yok 0-0 kesmiyor çünkü.

Çok iyi başladık. 2 Drogba bir Selçuk net 3 gol girişimi. Sonra olmaması gereken bir korner, ucuz bir karambol. Yenilen gole rağmen merkez bizdeydi, seyir zevki de. Sneijder de kaçırdıktan sonra tam "Eyvah" diyorduk, Hamit sahne aldı. Öyle bir imza ki anlatılmaz yaşanır. Ben kaç metreden vurduğunu hesap etmeye çalışıyordum tam arkamda oturan sevgili Ali Kırca "Golll ama bu kez direkten içeriye" diye bağıyordu. Yetmedi, 'Kuzey Oğlu' çıktı meydana bir yazdı pir yazdı, gol çığlıklarının gökyüzüyle buluşmasını stadın kapalı olan çatısı bile engelleyemedi…

İkinci 45 kabus gibi başladı. Uzun süre Alman ekibi ceza sahamızdan ayrılmadı adeta. Bu soğukta terlediğimi ilk kez yaşıyorum. Yenilen gol sonrası titremeye geçti bünye. Bastos’un golünden önce Muslera’ya rakip tarafından faul yapıldığını gördük ama boş, hakem santrayı gösteriyordu bile. Sonrasını ne siz sorun ne ben söyleyim. "Maç bitsin" diye duaya başlamıştık. Ve Umut, Umut, Umut. Skor mu 2-3. Galatasaray çeyrek finalde…