10 numaralı forma...

10 numara her takım için önemlidir ama Galatasaray için daha önemlidir. Çünkü o formayı Taçsız Kral Metin Oktay giymiş, başarısından öte, yarınlara örnek olmasıyla adını tarihe kazımıştır. Şimdi de huzurlarınızda takım arkadaşının gözünü şişiren Melo. Fatih Hoca’yı tanıyan bir insan olarak susma hakkımı kullanıyorum hiçbir şey demeyeceğim. Ama şunu sıkıştırmazsam araya çatlarım, lütfen 10 numaralı forma uzun zaman kimseye verilmesin, hatta müzeye kaldırılsın. Galatasaray kimseye benzemez ilkeleri ve terbiyesiyle yaşar...
Normal sezonu lider bitirmiş Galatasaray’la, küme düşmüş Manisa’nın ilginç bir randevusu. Stadın tamamına yakını sarı kırmızı renklere boyanmış, normal. Şampiyonluğun jeneriği mi desek. Yok demeyelim dere paça hesabı yaparak. Hafif bir sıkıntı, stres konuk takımda. Şişirilen toplar, bolca karambol ve sürüsüne bereket top kayıpları. Yukarıda saydığım arkadaşın yokluğunda Selçuk’un tek başına kalışı, Emre Çolak ve Engin’den yeteri kadar yardım alamayışı, merkezin yeterince çalışamaması. Buna rağmen Selçuk’un maça asılışı. Sabri malumunuz. Elmader daha hazır değil belli. Yiğit’in haklı kızarışı, anlamıyorum ne bu sertlik gider ayak...
İkinci 45, Aydın’ın antresi ve penaltı. İmza Selçuk’tan. Bu moralle rakibinin ceza alanına kamp kuran Floryalılar. Sonra bir imza daha, aynı adres gecenin en iyi ismi Selçuk’tan. Bir Muslera kalmıştı imza atmayan. Tam diyorduk bir penaltı daha olsa Muslera atsa, tarihe geçilse diye. Evet Muslera attı üstelik yemedi, iki yönden adını Galatasaray’ın literatürüne yazdırdı. Baros perdeyi kapattı. Oyun hoş değil ama goller iyi, taraftar muhteşem. Şampiyonluk yolunda bu iki ögeye ihtiyaç var gerisi boş...