Mutlu son yaklaştı

İlk devre heyecan verici, kayda değer bir şey yok, karşılıklı yarımşar pozisyon. Galatasaray’da Drogba yine en olumlu, Sneijder’da da kımıldanma var. Gökhan Zan’a tebrik, Melo’ya da bu yolda devam denilebilir. Geri kalanlar evet ama yetmez.

İkinci devre ise Sneijder bir adım daha önde. 52’de 2 çilek sahneye çıktı, Drogba çaldı, Sneijder oynadı; ustaca aldığı topa ustaca vurdu ve Aslan’ı 1-0 öne geçirdi. Bu gol aynı zamanda şampiyonluğun da habercisi gibiydi. Takım değişik oynamaya başladı. İlk yarıdaki Galatasaray gitti, yerine Real maçının ikinci devresindeki takım geldi. Oyun tamamen Karabük ceza alanında oynanırken goller de kaçmaya başladı. Burak şunu düşünmeli; nasıl ki Drogba her topta onu arıyorsa o da Fildişili yıldızı düşünmek zorunda. Gol atarak Kral olunuyor ama büyük futbolcu Drogba gibi düşündüğün zaman olunuyor.

Finalde sıkıntılı dakikalar, kemirilmeyen tırnak kalmıyor. Ama tecrübe böyle bir şey, Muslera “Karnım tok, yemem bunları” derken Karabüklü futbolculardan da insanüstü bir çaba. Aslan da kaçırıyor, maç gidiyor geliyor derken son düdük. Tüm Sarı Kırmızılı camiadan derin bir “Ohh” sesi yükseliyor.

Galatasaray taraftarı yine alkışı hak ederken başta da dedik ya “Şampiyonluğun habercisi gol” diye. Aslan kalan 5 maçının 4’ünü kazanırsa rakipleri ne yaparsa yapsın şampiyonluğa uzanacak. Kolay maç yok, kolay 3 puan yok. Tam konsantrasyonla Galatasaray mutlu sona çok yaklaştı. Bu saatten sonra kaza yapmak ise çok acı olur.