Bir eskilerden, bir yenilerden

Arkaya adam kaçırma, kanadının yol geçen hanına dönmesi, takım ruhuna ilişkin en ufak pırıltısı olmayan bir oyuncudan, ciddi ciddi beğenmeye başladığım sol beke dönüşmeye başladı. Türkiye’nin en kötü sol bekliği sıfatından kurtulması Galatasaray’ın önemli kazancıdır. Futboluna çok inandığım Çağlar Birinci’nin Hakan’dan formayı almak için olağanüstü çaba göstermesi gerekecek. Eskilerden Hakan’ı böylesine takdir ettikten sonra yenilerden Engin Baytar’a değinmeliyim. Gençlerbirliği’nde İlhan Cavcav’ı pes ettiren, Eskişehir’de takım arkadaşlarıyla kavga eden, Trabzon’da beyefendi teknik direktör Şenol Güneş’i bile çileden çıkartan, oyunun sadece hücum yönünü düşünen, bir anlamda yerli Alanzinho-Lincoln’lüğe soyunan Engin’i, Eskişehir ve Ankaragücü maçlarında izlerken şaşkınlığa uğradım. Özellikle Urfa’da oynanan ve Trabzon’un Fenerbahçe’yi yenerek kazandığı Kupa finalinde attığı gol Engin’in futbol anlayışı konusunda da şüphe duymama yol açmıştı. Ortada bomboş arkadaşı varken çarpraz durumda attığı şut gol olmasına rağmen Engin’in bireyselliğini anlayamamıştım. Ancak Engin şimdilerde emektar Ayhan Akman’ın Antep’te oynarken sıfır olan savunma yönüne benzer ilerleme kaydediyor. Ayhan savunmacı yönünü geliştirirken hücumu neredeyse tamamen unutmuştu. Umarım Engin klasik ön kesici rolünü benimseyip yeteneklerini köreltmez. Ankaragücü maçında kendi ceza sahası üzerinde kaptığı topu Selçuk İnan’ın önüne yuvarlaması türünden bir hareketi Galatasaray’da izlemeyeli uzun süre olmuştu. Kazım’ın golüyle sonlanan harekete Engin’in en alt seviyesi olmalı, sürekli daha iyi oynamalıdır.
İkisini yeniden kazanan Fatih Terim, ikinci dönemini unutturacağa benziyor. Hakan-Engin örnekleri bunu söylüyor.