Fenerbahçe gibi

Aykut Kocaman suni fark tanımlamasında an itibarıyla haklı çıktı. Sadece bu bile çok ihtiyaç duyduğu psikolojik bir zafer. Zira arada bir istifa krizi atlatıldı... Oyun yerlerde sürünürken, ‘Valbuena dışında takımda oynayan oyuncu yok’ fikri hakimken, dün Valbuena’sız net bir baskı oyunu uygulatabildi. Kasımpaşa gibi hızlı 4 hücumcuya sahip bir takıma karşı özellikle ilk yarıda oynanan oyun mükemmeldi.

Giuliano merkeze geçince

Dakika 35’i gösterdiğinde Fenerbahçe yüzde 73 topa sahipti. Ve bu yüzdeye topu rakip ceza sahası çevresinde sürekli tutarak sağladılar. Çizgiye inip neredeyse hiç rastgele içeri doldrumadan oynadılar. Giuliano’nun merkeze geçişinden sonra dokunduğu pozisyonlarda bir iyileşme görülüyordu. Bu maçta bu zirveye çıktı.

Kendilerini aştılar

Dirar ve Aatıf topu verdiklerinde alabilecekleri birini buldukları için oyuna girdiler. Onlarla birlikte özellike Souza ve Şener de zirve yaptı. Bundan önceki maçlarda olduğu gibi kaleye gelen 2. top gol olmasına ve devreye böyle gitmelerine rağmen bu kez bunu bir mazeret olarak kullanmadılar ve ikinci yarıya da baskıyla başladılar. 3-1 olana kadar Kasımpaşa orta sahayı geçemedi. Souza’nın Topal’ın yanında değil önünde oynaması önemli... Ancak asıl önemlisi Roman ve Skertel’in normalde Souza-Topal ikilisinin olduğu yerde oyunu kabul etmeleri. Kasımpaşa’nın kontra silahını peşlerinden koşarak değil, kaynağında durdurdular. Muhtemelen takım boyu en düşük maçları bu oldu. Ve yine muhtemelen topu geri kazanma süresinde de kendilerini aştılar.

Rakibi çağırmadan...

Kasımpaşa maçı Fenerbahçe için bir ölçüdür. Giuliano’nun geri koşmak zorunda kalmadan, dinç kalıp hep çerçevenin karşısında kalması da her şeydir. Şimdi Fenerbahçe santrfor ekibinde olup da bu oyundan ve bu oyuncudan etkilenmeyen, iştahlanmayan, ‘sahada olsaydım hat-trick yapardım’ demeyen varsa hemen vedalaşmalı. Aykut Kocaman’ın takımı dün rakip kaleye gitmeyi düşünmeyen o eski ekip değildi. Golü bulduktan sonra zorla rakip takımı çağıran ekip de değildi. Dün Fenerbahçe’yi izledik. Olması gerektiği gibi...