Belalısını yendi ve rahatladı

Fenerbahçe ilk yarıda her yönden bariz şekilde üstün olduğu bir maç oynadı dün akşam. Tamam, tribünler bu sezon ilk kez bu kadar kimsesizdi belki ama sahadaki sarı lacivertli futbolcular başta Valbuena, Elif Elmas, Dirar ve özellikle Isla olmsk üzere gece yarılarına kadar oynasalar bile oyuna doymayan çocuklar gibi istekli, heyacanlı ve enerjiktiler. Zaten 2 gol atıp bir de penaltı kaçırdılar ilk yarıda. Hem de Süper Lig'de kendilerini en çok üzen rakiplerden biri olan Akhisarspor karşısında. Hoş, penaltıyı Soldado mu kaçırdı yoksa Fatih Öztürk mü kurtardı orası tartışılır belki ama Fenerbahçe'nin ilk yarıyı çok efektif oynadığı asla tartışılamaz.

Ancak ikinci yarıdaki Fenerbahçe ise adeta bir düşkırıklığıydı. Hoş, Valbuena'nın yorulması, Jailson'un suya sabuna dokunmayan oyun anlayışı ve Soldado'nun yalnızlıktan üşümesi de belki bir etkendi sarı lacivertli ekibin ilk yarıdaki oyunu tekzip eden ikinci yarıdaki performansının. Ama bence asıl sorun Ersun Yanal'ın korkuları ve oyuncu tercihlerinden kaynaklanıyor.

Tanrı aşkına, Ozan Tufan bu Jailson'dan daha yararlı olmaz mı? İşin garip tarafı hala Valbuena yorulunca Ayew'den medet umuyor Ersun Hoca.

Neyse sonuçta Süper Lig'deki en belalı rakiplerinden birisini (Akhisarspor'u) yenerek arkasına yaslandı sonuçta ve sezonun kabusa dönüşmesini sonlandırdı bu 3 puanla Fenerbahçe.

Akhisarspor bu mağlubiyetle küme düştü ne yazık ki. Umarım diğer kulüplerimize ders olur. İstikrara sırtınızı dönerseniz hayat size nanik yapar işte böyle. Hamza Hamzaoğlu ve Okan Buruk gibi iki genç, çalışkan ve birikimli iki tekik direktörün değerini bilemenin faturasıdır işte bu üzücü son bence.