Patinaj

Yine Konya, yine sezona damgasını vuracak bir gol. Anelka’nın faullü golüne bilinçli bir ittifakla ‘el’ damgası vuranlara kaderin naziresiydi sanki. Üstelik de Kuddusi Müftüoğlu yönetiminde...
Konyaspor dersine daha iyi çalışmıştı belli ki. Hem yapışık oynadılar, hem de daha dikkatli ve organize... Fenerbahçeli futbolcuları hem soğuk çarpmıştı, hem de zemin. Patinaj yapmaktan, oyuna uzun süre ısınamadılar. Koordinasyon ve za-manlama göstergeleri bir anda sıfırlanmıştı sanki. Söke söke değil, seke seke oynuyorlardı.
Lugano-Edu ikilisinin yerine oynayacak Önder-Yasin ne yapacak sorusu biraz yüreğini ürpertmekteydi Fenerbahçeliler’in bir haftadır. Onlar biraz tedirgin başlasalar da son derece uyumlu göründüler. Taa ki Veysel’in elini kolunu sallayarak attığı, filelerin bile itiraz ettiği tarihi gole kadar. Kelimenin tam anlamıyla 5 maçtır gol atamayan rakiplerine jest yaparcasına... Kolayı hatta kolaylaştırdığını zora sokmak, durduk yerde kurdeşen döküp döktürmek Fenerbahçe’nin en kötü alışkanlığı...
Güiza, Deivid’e yaptığı olağanüstü incelik ve güzellikteki asistle, sanki kendisinin özlemini çektiği pasları uygulamalı olarak tarif eder gibiydi. Kim ne düşünürse düşünsün de bir Fenerbahçeli oyuncunun ‘vakit çalma’ yüzünden kart görmesini oldu bitti aşağılayıcı bulmuşumdur. Alex, Carlos, Gökhan ve biraz da Deivid dışında inisiyatif alan futbolcu yoktu.
Kör dövüşünden beter berbat bir maçtı ama bu zemine bu kadar futbol çok bile. Türk futbolunu buna lâyık gören kafalar utansın!