Olmayınca olmuyor!

Gabriç’in kafasından, Serkan’ın da ayağından direkten dönenleri ve kaçan penaltıyla diğerlerini geçtik, tek başına Gökhan’ın bile 3 sezon önceki gol krallığı tacı için yeniden yarışa girebileceği bir maçtı. Ama olmayınca olmuyor. İster beceriksizlik ki çoğunlukla öyle, ister şansızlık deyin... Ya da, rakip kalecinin olağanüstü performansı, hepsi vardı dün akşam, ama gol yoktu.

Peki Trabzonspor, bunca pozisyonu üretecek futbol sergiledi mi! Bunun yanıtı hayır ama bu kadar yüksek pas hatası yüzdesiyle oynayan Bordo-Mavililerin ürettiği hemen her pozisyon, alkışı hak edecek güzellikteki top alışverişleriyle geldi. Sorun bunların çok kısa süreli olmasında ve orta alanda uygun pozisyonlardaki pas hatalarında. Teknik kapasiteleri bu kadar yüksek oyunculardan kurulu Trabzonspor’un, kurum içi çalkantılarla boğuşan rakibi karşısında kendisini 3 puana ulaştıracak gol ya da gollerin gelmemesinin nedenlerinden biri de buydu, yukarıda saymaya çalıştığımız faktörlerin dışında.
İşin garip olanı, Yattara’nın ikinci yarının başlamasıyla birlikte, Alanzinho’nun da 20 dakika sonra oyuna girmelerine karşın bu durumun değişmemesi. Onların varlığı, sadece top kaybı yüzdesini artırdı o kadar.

İşin Trabzonspor açısından asıl kötü olanı ise geciken golün, oyun disiplininden uzaklaşılmasına neden olması, risk alınması ve bu durumun doğal sonucu olarak rakibin kontra toplarla tehlikeli olması. İki kez golle burun buruna geldiler. Birinde Egemen, diğerinde Giray kendini topun önüne atmasa, Trabzonspor çok daha kötü bir sürprizle karşılaşabilirdi.

10 pozisyon bir de penaltı! “Olmayınca olmuyor” dedik. Ama oldu mu, çok da emin değiliz.