Başarı ama neye göre!

Alın Sylva’yı, Cale’yi, Egemen’i ve özellikle de Song’u, hadi Tayfun’u da. Başta Hüseyin’li, Colman’lı, Selçuklu, Yattara’lı, Umut’lu, ikinci yarıda yerine giren Alanzinho’lu Trabzonspor, 90 dakika mahkum oynadığı Beşiktaş’tan fark yerdi. Maçın genel özeti bu. Gökhan Ünal’ın koyulacağı yer, astığı mükemmel gol nedeniyle yararlılar, genel performansına göre de, kötüler grubu.
Burada dikkat edilecek nokta, orta alandaki 3 oyuncunun da kötüler kategorisinde yer alması ve Ersun Yanal:’ın kendilerine Selçuk hariç maç sonuna kadar tahammül etmesi. Müdahale Umut Alanzinho değişikliğiyle oldu. Alanzinho, Umut’tan da kötü oynadı, “top ayağına yakışıyor” demiştik daha önce, dün akşam oyunun gidişatını değil fikrimizi değiştirdi: İnanılmaz top eziyor. Soru işareti yani!
Mustafa Denizli, iki kritik değişiklik yaptı. 2 iyi oynayan oyuncusunun yerine daha zinde Delgado’yu, forveti güçlendirmek için de Bobo’yu koydu. İlk yarıdaki tempoyu kısa sürede yine yakaladı. Baskı öyle arttı ki, Trabzonspor rakibini sürekli ceza alanında karşılamak zorunda kaldı. Böyle bir durumda savunma daha fazla direnemezdi. Mutlaka hata yapardı. Nitekim Bobo maçın en iyi ismi Song’un yanından kafayı vurdu.
Yunus Yıldırım’ın kararlarıyla önüne geçmediği keyifle izlenen karşılaşmada Trabzonspor’un elde ettiği bir puan, bu oyunuyla büyük başarı! Böylece hem Sivasspor’un ensesinden düşmedi hem de Beşiktaş ile puan farkını korudu. Zorluk derecesi yüksek bu tür maçlarda önemli olan da amaca ulaşmaktır. Trabzon için bu açıdan teselli söz konusu ama hakkını verelim ki zirvedeki takımdan puan alsa da Beşiktaş’a yazık oldu. Skor; iki takım için de belki başarı ama neye göre!