Artık matematiksel!

Önceliği puandan çok, iyi futbol sergilemeye verdiler. Karşılarında Fuat Çapa yönetiminde haftalardır bunu yapmaya çalışan bir Gençlerbirliği olduğu için ortaya keyifle izlenilir, pozisyonu bol bir karşılaşma çıktı. Pozisyonun bolluğunun, kötü maçların doğal sonucu savunmacıların beceriksizliğinden değil, hücum hattında görev yapan oyuncuların becerisine dayalı olduğunun altını özellikle çizelim.

Böylesi maçın tek eksiği ikide kalan gol sayısı. Bunun nedeni iki takım açısından çok farklı. Trabzonspor için, son vuruş yetersizliği. Zira Bordo-Mavililer de maçın başından itibaren kaleyi gören şutlar attı. Ama Olcan ve Adrian’ın kaçırdıklarını beceriksizlikle bile adlandırmak kolay değil. Gençlerbirliği içinse tek engel Onur! Vleminckx, Azofeifa ve Hurşut’un vuruşlarındaki refleksi tek kelimeyle olağanüstüydü.

Trabzonspor’un ligin bitimine sadece 3 hafta kala ligde kalmasını matematiksel olarak da kesinleştiren iki gole değinmemek, ilkinde Halil’in orta alandan Cech’e attığı uzun toptan sonra koşarak ceza alanı içinde bu oyuncunun ortasına yaptığı şık kafa vuruşuna haksızlık etmek olurdu ki, böylece bunu engellemiş olduk! İkincisinde de kaçırdıklarıyla demoralize olmasına karşın Olcan’ın uzun süre taşıdığı topa yaptığı plase vuruşun da tabi ki!

Trabzonspor’da artık ilk beş hesaplarını yaptırmaya başlayan bu galibiyeti elde ederken ve sahada tüm bu güzellikler yaşanırken, tribünleri genelde çirkin tezahüratlarla kulübe verilecek cezanın miktarını artırma faaliyetiyle meşguldü, yazık!