MENÜ

‘Trabzonspor, sadece Trabzonspor değildir'

Abone Ol Google News
Haberin Devamı

“18 yaşıma kadar oturduğum Ankara’ya dedem, babam 6 yaşındayken yerleşmiş, gecekondularını kendi elleriyle yapmışlar. Kendimi bildiğim ve bugün de hatırladığım yıllarda, Trabzonspor’um Türkiye’de bir destan yazmaktaydı. Fenerbahçe 9 sene üst üste bizi yenememişti. Trabzon’un Ankara’ya her gelişi benim için bir bayramdı. Zevkle, daha 5 yaşındayken maçlara gider, eve hep kısık sesle dönerdim. Sonra apartmana taşındık. 4 dairede Trabzonlular vardı. Diğerlerinin maddi durumu iyi değildi. Ben şanslıydım. Kolej’de okuyordum. Babam ve annem yıllarca çektikleri onca eziyetten sonra çocuklarına, kendilerinin sahip olmadığı böyle bir imkan yaratabilmişlerdi. Bu dört dairedeki çocuklardan başka Trabzonsporlu yaşıtım yoktu. Onlarla da oynayamıyorduk. Çünkü onlar benim okula gittiğim saatlerde, akrabaları olan müteahhitlerin inşaatlarında çalışmaya gidiyorlardı. Trabzonspor ne zaman Ankara’ya gelse, gider maraton tribününde yerimizi babamla beraber alırdık. Ve ne zaman tribünde olsak, gündüzleri inşaatlarda çalışan arkadaşlarım da maratona gelirlerdi. Trabzonspor aynı zamanda bir kimlikti. Sadece bir futbol takımı değildi. İşte o zamanlardan kalma bir duygusallık bulaştı yüreğime. Ne zaman Trabzonspor sahaya çıksa tüylerim diken diken olur. İçimden ağlamak ve sahaya inip o formayı giyenlere sarılmak gelir. En sevdiğim arkadaşlarımın, hayatın en zorlu yollarında başları dik ve gururlu yürüyüşlerini gördüm en sevdiğim çağımızda. Okulda hep tek ya da iki Trabzonspor’ludan biri olurdum. Ama maç günü olup da tribüne gittiğimde, aynı benim gibi, mahalle arkadaşlarım gibi hayatta yalnız olan Trabzonspor sevdalıları, 30 bin kişi beraber oluverirdik. Ve o mekanlarda KRALDIK! Şenollar, Necatiler, Ali Kemaller, Turgaylar, ve niceleri sayesinde. İşte o zaman anladım; Trabzonspor’un sadece Trabzonspor olmadığını. O bordo mavili forma sadece onu giyen futbolcularımızın bedenlerini değil, bizim hepimizin yüreğini kaplıyordu. Bizi bir araya topluyor, hayatta onca eziyetle sindirilmiş ruhlarımızı bir araya gelmenin gücü kamçılıyordu. Ne zaman ki Trabzonsporlu bir kalabalık görsem hep içim coşar, ağlamak gelir, mahalledeki çocukluk arkadaşlarımı hatırlarım. Bu nedenle Trabzonspor sahaya çıkınca gözlerim dolar. Bilirim; Trabzonspor sadece Trabzonspor değildir. -Şimal Yıldızı-

YORUM YAZ