Böyle devam!

Kupa maçlarını defansif bir anlaşıyla yorumlayan Beşiktaş’ı, Antalya’da da bu ezberini sürdürürken gözledik. Beşiktaş için hepsinden hayırlısı, Mustafa Denizli’nin savunmada tekrar 4’lüye dönmesidir. Dün akşam bu düzende İbrahim Toraman ve Gökhan Zan, hiç de yabana atılmayacak bir forvet gücü ile mücadele etmelerine rağmen, hayli uyumlu ve konsantre bir görüntü çizdi.
90 dakika rakibe pozisyon tanınmamasında savunma kadar, önündeki üçlünün de payı vardı. Sivok, Cisse’nin görevinde, Cisse biraz daha önde, aralarına Uğur’u da alarak orta alanda savunma ve hücum işlemini eşit anlamda vasatın üstüne taşıdılar.
Ekrem bölgesi değişene kadar, takımın en iyi oyuncusundan biriydi. Ama önündeki Serdar Özkan için aynı şeyleri söylemek zor. Beşiktaş’ı farka götürecek, skorun önüne de Serdar Özkan geçti. Bu genç arkadaşa son bir hatırlatma yapmak isterim. Bu denli güçsüzlükle, şampiyonluğa oynayan bir takımın hala ilk onbirinde forma bulabiliyorsa, Mustafa Denizli’nin engin hoşgörüsüne şükret. Diğer yanda Bobo’nun zindeliği ve istekli oluşu sevindirici. Beşiktaş’ın önündeki yoğun trafikte forvet zenginliğine artı kazanç sağlayacaktır. Delgado ve Yusuf’un olmadığı bir Beşiktaş onbirinde daha organize hücum gelişimlerine imza atılması, dikkatlerden kaçmasın. En azından şu da örnek olsun... Sonradan giren ‘teknik’ imajı güçlü isimlerden Tello’nun, bireyseliği o ana kadar doğru düzgün işleyen bir oyun ortamında nasıl sırıtmıştır.
Mustafa Denizli, Antalya maçının kasetini bizce bir daha izlemeli. Bu Ekrem’i arkaya hapsetmek, insanın bindiği dalı kesmesi gibi. Sol önde Ekrem, sağ önde Erkan (sürpriz olmayacak) birlikte forma bulurlarsa, Beşiktaş’ın saha içi düzeni için farklı bir format da ortaya çıkabilir.
Hakemlere paragraf açarken, genelde olumsuzluklara yer veriyoruz. Deniz Çoban’ı, ucuz faule rest çeken anlayışı nedeniyle, alkışlıyorum. Çalmadığı düdüklerle son derece anlamlı mesajlar verdi. Üstelik söz konusu tüm pozisyonlara çok yakındı ve son derece kendinden emindi.