Şaziye Erdoğan: O kürsünün hayalini kurdum

Tayland’daki Dünya Halter Şampiyonası’nda, kadınlar 45 kiloda koparmada altın, silkmede gümüş ve en önemlisi toplamda altın madalya kazanan milli halterci Şaziye Erdoğan, şimdi tek hedefinin 2020 Tokyo Olimpiyat Oyunları’na katılmak olduğunu söyledi. En son Nurcan Taylan’la Dünya Şampiyonası arenasında toplamda altın madalya kazanan Türkiye’yi mutlu sona taşıyan 27 yaşındaki halterci önemli açıklamalarda bulundu.

Oğlumdan ayrı kalmak...’

“Beni en çok zorlayan şey oğlumdan ayrı olmak. 3 aydır ayrıyım. Çocuğum 4 yaşında. Adı Eymen. Yarışmam bitince oğlumla görüntülü görüştük. Bana sordu, ’Anneciğim şampiyon mu oldun?’ dedi. ’Evet anneciğim şampiyon oldum’ dedim. Görmeniz lazımdı. ’Annem şampiyon oldu’ diyerek evi dolanıyordu. Tabii güzel bir duygu. Zaten oğlum için halter yapıyorum. Beni tek zorlayan durum bu. Onun dışında sakatlık yaşadım, doğum yaptım. Bunların hepsini aşabildim"

‘Ben insan kaldırmıyorum!’

Dünya şampiyonasında kaldığımız otelde şöyle bir olay yaşadım. Kaldığımız otelin sahibi geldi, benimle tanışmak istedi. Tanıştık. Bana dedi ki ’Beni de kaldırabilir misin?’ dedi. Ben de ’İnsan kaldırmıyorum, ağırlık kaldırıyorum’ dedim. Başka insanlarda bana gelip, ’sen halter mi kaldırıyorsun bayansın. Sen o zaman beni de kaldırabilirsin.’ tarzında konuşanlar oluyor tabii ki. Bizim kaldırdığımız kilolar insanlara çok basit geliyor. Neler yaşadığımızı, ne şekilde bu duruma geldiğimiz bilmiyorlar.”

‘Sinir bozucu olmaya başladı’

Futboldan dolayı biz çok arka planda kalıyoruz. Bence futbola verilen desteğin yarısı bize verilse çok farklı yerlere geleceğimize inanıyorum. Halter olsun, güreş olsun veya başka bir branş. Futbola çok fazla önem veriliyor. Bence bu artık sinir bozucu olmaya başladı. Ben gidiyorum Dünya Şampiyonu oluyorum, bayrağımızı dalgalandırıyorum. Evet birkaç insan tebrik ediyor ama onun dışında hiçbir destek yok. Sadece tebrikle olmuyor. Ben hak ettiğim muameleyi gördüğümü düşünmüyorum.”

‘Artık olimpiyat hakkım’

Allah sakatlık, kaza, bela vermezse Tokyo’yı garantiledim gibi. İnşallah oraya gidip orada da madalya almak istiyorum. 2012 yılında olimpiyatlara hazırlanıyordum orada sakatlık yaşadığım için gidemedim. Madalyaya aday bir sporcuydum. 2016 yılında olimpiyatlara aday bir sporcuydum. Yine gidemedim. Tokyo bakalım, nasip, kısmet. Yaklaşık 17 yıldır bu sporu yapıyorum. Artık olimpiyatlara gitmenin hakkım olduğunu düşünüyorum. Sıralamada en iyi benim. Önümde bir turnuva var. Sonrasında Avrupa Şampiyonası var. Ondan sonra olimpiyatlar inşallah. Hayalini çok kurdum. Kendimi sürekli rüyalarda görüyordum. Kendimi o kürsüde görüyordum. Olimpiyatlara katılmak insana ayrı bir mutluluk katıyor. Oraya gidip madalya almak, bir de şampiyon olmak çok farklı bir şey.