Futbol için geldiler, saat satıyorlar

Saha girişinde, “Gazeteci misin?” diye soran birisiyle sohbet ediyoruz. Emmy, 19 yaşında. Birkaç ay olmuş geleli. Fenerbahçe altyapıda idmanlara katılmış. “Ama. Ortalık karıştı biliyorsun. Hani başkan falan” diyor. Fener forması ile Kadıköy’deki antrenmanlar sırasında çekilmiş fotoğraflarını gösteriyor. Sözleşme için Fenerbahçe’den haber bekliyor.

Ugo Akpobome (25), 3 yıldır Türkiye’de. Bağlı olduğu ajanstan teklif geldikçe dizilerde rol alıyor. En son bir Adidas reklamında oynamış. “Bir gün menajerim aradı. ‘Türkiye’de bir takım var, seni görmek istiyor’ dedi. O sıra bir turnuva vardı, ona katıldım. Sonra baktım takım falan yok.” Menajer Nijerya’da olduğu için ancak dönünce şikayetçi olabilir. Şimdi yapacak bir şey yok.

Hayali: GS
Edu’nun hikâyesi de ona benziyor. Dört yıl önce Nijerya’da top koşturduğu takım ile şimdi ismini bile hatırlamadığı Türkiye’deki bir takım anlaşınca kendini İstanbul’da bulmuş.”Aralarında anlaşmışlar. Geldik ama Mayıs ayıydı. Sezon kapanmıştı. Doğru dürüst bilgilendirilmedik” diyor.
Bu yüzden lig başlayana kadar beklemiş. Sonra hiç hesapta yokken İzmit’te bir takıma gitmiş. Ancak onun hayali Galatasaray’da oynamak. Farkına varmış ki iyi bir takımda oynamak için, sadece Nijerya’da değil, mümkünse Avrupa’da da, isim yaparak gelmek şart.

‘Irkçı insanlar olabiliyor’
Haftada üç dört kere muhakkak polis tarafından yolda aranıyorlar. Gözaltında hayatını kaybeden Nijeryalı Festus Okey’i sorunca Ugo, ismi üç kere sesli tekrarladıktan sonra tanıdığını hatırlıyor. “Her ülkede kötü insanlar var” diyor, eklemeden edemiyor: “Polis dedi ki; kavga oldu ama bu yalan tabii. Irkçı insanlar olabiliyor.”
Dönmek isterler mi sorumuza gülüyorlar. Nedeni basit: Türkiye’de hayat geldikleri yerden daha rahat. Burada çalışınca para kazanma imkanı var. İyi bir takıma girersen ise ne ala. 23 yaşındaki Chris, “Özlem çekiyorum ama mutluyum. İnsan para kazanıyorsa, yaşıyorsa, daha ne?” Aylık kazançları değişiyor. Ajansla çalışanlar iş çıktıkça para kazanıyor. “Aileleriniz sorunca” diye başlayan cümlemizi hep bir ağızdan, “Aile sorunca her şeyi söylemeyeceksin” diye tamamlıyorlar.



‘Kızlar biraz gizli’
Oturma izni almak zor. Burada kız arkadaşları olmuş ama anlaşamamışlar. “Herkes evlenmeyi düşünür ama iyi kız bulmak lazım” diyorlar. İyi kızdan kasıtları anlaşabilecekleri biri. Çünkü onlar evlenince boşanmıyorlar; “Bizim kültürümüzde öyle. Afrika insanları öyle.” Kamerunlu Fabien, kulüpten kız bulduğunu söylüyor. Onlar da sonra devamlı dışarı çıkmak isteyince sorun çıkıyormuş çünkü o bir ev erkeği! Kızlar hakkında iki ortak şikâyetleri var: Gezmeyi çok seviyorlar ve açık değiller! Bizim orada kızlarla açıkça konuşabilirsin ama Türkiye’de öyle değil. Kızlar biraz gizli.”

Böyle yaşıyorlar
Maç ve nasihat vakti bitince Ugo ve Chris ile İbrahim’in bir arkadaşıyla oturduğu Fulya’daki evin yolunu tutuyoruz. Sabahtan beri şen şakrak olan İbrahim’in yüzü şimdi biraz tedirgin. Binaya girince asansörle eksi 2. kata iniyoruz. Ev, bir oda bir salon. Kirası 500 TL. Rutubet duvarları kemirmiş. Sehpanın üzerinde Galatasaray yazan ıslak havlu kutusunu bir arkadaşı vermiş: “Tabii ki Galatasaray’da oynamak istiyorum!”

Kaynak: Milliyet