Eskişehirspor - Trabzonspor

Özel İşler

Trabzonspor, İnter’i yendikten hemen sonraki süreçte Süper Lig’e dönüş yapamamış, hiç hesapta olmayan puanlar kaybetmişti. O dönemde takım içinden önemli isimlerle konuşup, asıl havayı öğrenme imkanım olmuştu. Uzun süredir bu takımda oynayan ve ekibin öne çıkanları olarak kabul edebileceğim isimler hep şunu diyordu: Bir galibiyet... O bizi kendimize getirecek.
Öyle de oldu... Trabzonspor çok iyi futbol mu oynuyor, hayır. Ancak kazanıyor ve bazen de en önemlisi bu oluyor. Çünkü içinde bulunduğumuz süreçte Şenol Güneş’in ekibine en çok moral lazımdı, o da 3 puanla sağlanıyor. Tüm sakatlık dezavantajlarına, Şampiyonlar Ligi gibi üst düzey bir maratonda daha olmanın getirdiği sorumluluklara rağmen Bordo-Mavililer’in günden güne iyiye gideceği de aşikar. Eskişehir’deki randevuda ilk 30 dakika biterken neden hala devre olmadı diye sorduk birbirimize maçı izleyenler olarak. Çünkü resmen uykumuz gelmişti. Sanki biri çıkıp verelim 1’er puan kaçın dese herkes razı olacak gibiydi. Ve böyle de bitti koca devre, Koray’ın 39’da Tolga’da kalan cılız şutu dışında.

Burak’a 3 bile yetmez!
O birer puana razı olmayacak oyuncuların sayısı Trabzonspor’dan yana artınca ikinci yarıda denge değişti. Özellikle de biri vardı ki, yani Burak Yılmaz, ona 3 puan bile yetmiyordu adeta. 50 ile 60. dakikalar arasındaki tırmanışı Eskişehir’i bitirdi. Önce ceza sahası dışından güçsüz ama doğru yere yaptığı vuruşla sarstı İvesa’yı, ardından da yine 18 dışından olağanüstü bir şutla çekti Es Es’in fişini. Colman’ın direkten dönen frikiği, Serder’ın ceza sahası içindeki aşırtma denemesinde Tolga’nın devleşmesi... Bunlardan başka da akıllarda çok şey kalmadı. Sonuçta Trabzonspor, 6 maç sığdırdığı 17 günde Şampiyonlar Ligi’ni zirvede, Süper Lig’i de umutlar ekerek bitirdi.

Serhat Demirtaş