Güle güle

Neredeyse çeyrek asır oldu onu tanıdığım... Gördüğüm, bildiğim en güzel Beşiktaşlı’ydı. Hayatının yarısından çoğu Fulya’da geçti. Hiç tanımadığı çocuklara, oğlu Hakkı kadar iyi davrandı. Kim bilir kaç hayata dokundu, ‘mutlu son’ ile biten kaç hikayede onun önsözü vardı. Ne zaman baksanız, gülerdi.

Laf aramızda, güldüre güldüre küfrederdi. Etrafındaki herkes ona ‘abi’ derdi. Hani öylesine, yaşına hürmeten, hikayeden falan değil... Kan bağımız yoktu ama o hepimizin ‘abisiydi’. Günlerdir bekledik, bir iyi haber gelsin istedik...

Olmadı... Olmayacağını da biliyorduk aslında, ama, yakıştıramıyorduk çekip gitmesini işte. Gitti bugün.. Belki de hayatının en uzun yolculuğu için gitti..

İsmet Tongo, Mehmet Tan, Temel Özalak, Ömer Morovaoğlu, Önder Dertli ve bir sürü dost karşılayacak seni...

Hepsine selam söyle...

Hakkım varsa eğer helal olsun abi...

Senin illa ki var ve helal eyle...

Güle güle...