Nedense olmuyor!

Final maçlarının ayrı bir anlamı vardır. Hele bu Fenerbahçe-Galatasaray derbisi ise önemi iki kat artır. Fenerbahçe ilk yarı boyunca karşılaşmanın önemiyle bir türlü buluşamadı. Defans, orta saha ve forvet aynı şarkıda; başka notalara bastılar. Şef Pereira da orkestrasını toparlayamadı. Galatasaray, böylesine sorunlu Fenerbahçe karşısında sakin, kontrollü, ayağa pas yaparak ve yorulmadan oynadı. Rakibi kendi ceza sahasında tehlikeli pozisyon bile yaşamazken, Fabiano’nun kalesi üst üste tehlikeler atlattı. Bir korner atışında Fenerbahçe defansının pozisyon ve adam paylaşımı hatası sonrasında Podolski golü buldu.

Fenerbahçe’nin saman alevi gibi zaman zaman yanması, Galatasaray’ı skoru koruma psikolojisine soktu. Markovic, Fernandao ve Gökhan’ın oyuna girmesiyle Fenerbahçe kenarlara yüklendi. Ancak ceza alanı içinde Sarı-Lacivertli oyuncular çoğalmayı başaramayınca atılan ortaları Galatasaray savunması rahatlıkla uzaklaştırdı. Sarı-Kırmızılılar kendi yarı alanlarına öyle gömüldüler ki, yakaladıkları halde kontraya çıkmayı düşünmediler.

Fenerbahçe, Galatasaray’ın bu kadar geriye yaslanmasını ne yazık ki kullanamadı. Aslında Sarı-Lacivertliler ilk yarıdaki teslimiyetçi futbolları nedeniyle Ziraat Türkiye Kupası’nı ezeli rakibi Galatasaray’a kaptırdı. Nedense en iyi olduğu dönemlerde bile Fenerbahçe finallerde bir türlü mutlu sona ulaşamıyor.