Korkudan dönünce

İki takım da korku tünelinde gibiydi... Tomas, Alex’i kilitleyince, Brezilyalı markajdan yüzünü kaleye dönemedi. Alex kendini kurtarabilse, belki takımını taşıyacaktı. Josico ve Selçuk orta yuvarlağın etrafından ayrılma riskine girmedi. Vurdum duymaz Kazım, ortaları sürekli rakip oyunculara kesti.
Denizlispor ise Fenerbahçe’nin hata yapması için pusuda bekledi. Caner, Selahattin ve Lietava az da olsa ileri çıkmayı denedi. Diğer Yeşil-Siyahlı oyuncular, adam ve alan markajından taviz vermeyince futbol, prangayı yedi. Her iki takım oyuncularının beyinlerine korku sinyalleri verilmişti sanki... İlk yarının son dakikasında Fatih’in direği sıyıran kafa dokunuşu, tribünlerdeki uyku modunu, sıkıntılı bekleyişi anlık da olsa heyecana çevirdi.
Korku tünelinden ilk çıkan Aragones, Emre ve Deivid’i oyuna aldı. Emre maça ısınmadan şık bir gol atınca Fenerbahçe rahatladı. Milli futbolcunun Josico’ya oranla topu iyi kullanması, dikine oynaması Sarı-Lacivertliler’in bozuk makyajını toparladı. Geriye düşen Denizlispor, Fenerbahçe’nin aksine uzun toplarla gol arayışlarına girdi. Ancak Sarı-Lacivertli savunma, ev sahibinin bu planını her seferinde bozdu. Maçın en ilginç enstantanesi; 80. dakikada yaşandı. Deivid’in yaklaşık 35 metreden çerçeveye nişanladığı top, üst direğin içine çarpıp gol çizgisini geçti ve dışarı çıktı. Bizim oturduğumuz yerden öyle gözüktü. Ama iki nolu yardımcı Erhan Sönmez, top hizasından fazlaca geride kalınca, gol işaretini veremedi. Aytekin Durmaz da, yardımcısına uymak zorunda kaldı. “İyiki maç berabere değildi” dedik!