Hayat bayram olsa!

Galatasaray adına yüzüp kuyruğa geliş... Gereksiz dere-okyanus muhabbeti dışında sıkıntı sıfır. Rakibi yılın ışıl ışıl parlayan arması Sivasspor. Keskin viraj, yok yok bıçak. Tırnak içinde liderin en önemli akşamı. Tabi tırnak kalırsa. Hayırlısı deyip inelim bir başka patates tarlasına. Gecenin sürpriz kartviziti Song, Song’un hediyesi kendi kalesine... Canı sağolsun futbolda bu da var. Aslında Cevat hoca doğru düşünmüştü. Bugüne kadar diğerlerinin düşünemediğini. Zamanlama tartışılır. Merkez Ayhan asistanı Barış. Sabri nihayet istediği yerde. Arda mı sessiz sakin. Ayrıca sinsi mi sinsi, mecazi anlamda. Kramponlarından üçlük. Kabus bir yarım saat sonrası kendini buluş ve derin bir nefes. Golleri anlatmak tarzım değil. Ama bizde şaşırdık. Aykut’tan bir hediye daha Ayhan’dan kamufle. Arda yine sahnede. Bıkmadın mı kardeşim. Bitti mi bu iş olur mu? Finali kaptanlar yapar! Şükür attı yukarı baktı. Anlamayan anladı. Böyle bir maç yok. Mahalle günlerimi hatırladım valla! İki takım da heyecanıyla oynadı. Amatörlüğünü üstüne giyerek. Sivas’a alkış Galatasaray’a tebrik. Hangisini sayayım ki! Servet mi, kırk yıllık Galatasaraylı Emre Güngör’e mi, resitallerin bir numaralı ismi Ayhan’a mı, yada görünmeyen buz adam Hakan Balta’ya mı? Hakkettiniz çocuklar. Evet, Galatasaray çok zorlu bir akşamdan (matematiği sevmem) geriye bakarsak şampiyon olarak çıktı. Hedefe bir mi kaldı. Hadi canım sizde...