Elimize sağlık...

3 hafta geçti Galatasaray’ı çözebilene aşk olsun. Florya’nın havası limoni adeta. Ne açıyor, ne de tam kapalı. Sözün kısası bir hafta iyi, diğer hafta izlerken ailece uyumaca. Zamana bırakacağız başka çare yok. Bir de Selçuk’tan başka konu yok sanki. Oynayacak mı, yedek mi kalacak, Hızır mı Yunus mu misali anlamsızca. Yeni arkadaşların zırt pırt sakatlanmalarını masaya yatırmak varken konuşulması gereken. Taraftar takımını özlemiş. Hatırı sayılı bir seyirci topluluğu. Bilen şöför arkadaşların topluca aldığı saçma sapan bir karar yüzünden
taraftar takım buluşması bir ay rötarla dün akşam yaşandı. Maça geçmeden ülkemizde bir ilk olan çocuk tribünü çok şıktı düşünenlerin beyninine sağlık...

Anlatılması imkansız

Hareketli ve hararetli bir başlangıç ev sahibi adına. On beş dakika insanı mest eden. Hele bir gol var ki uzun zamandır görülmeyen. Metin Oktay’ın imzalarına benzeyen büyüklerimizin anlattıklarıyla örtüşen. Eren öyle bir gol attı ki anlatılması imkansız, kelimelerin kıfayetsiz kaldığı Orhan Veli’nin uslubuyla. Sneijder, Bruma ve Tolga’nın gayreti taraftarın gazı çeyrek saat işte o kadar. Tam acaba başka bir lig izliyoruz derken, acı bir fren yine ev sahibi adına. Yok yok rüya da değiliz, yine ülkemizdeyiz, yine uyutan bir futbol...

Şanssızlığı diyelim

İkinci 45 baskıyla başlayan yine aynı adres. Özellikle sol kulvardan bindirmeler başarılıydı. Yasin’e yapılan hareket penaltı mı hakemhocaları konuşsun. Ayrıca Galatasaray adına ilk kez birinci bölge de bu kadar iyi takım savunması yapması artısı oldu Floryalılar’ın. Kusura bakmasın ama Sabri dışında. 2016’dayız ve hala bu isimse, ben ne diyeyim size. Sinan Gümüş’ün antresi geç kalınmış bir karar. Yine Sneijder’in mektubu yine okuyan Eren. Ardından penaltı, Selçuk şanssızlığı diyelim, haftalardır konuşulursan ayakların titrer, dolanır, beceremezsin. Hep birlikte yaptık elimize sağlık...