Çılgınlar'ın hakkıydı!

İki takım adına da muhteşem bir buluşma. Heyecan adına, tadından yenmez bir akşam. Edebiyata gerek yok, hadi artık maça geçelim dilerseniz...
O da ne, geçemiyoruz zira dilimiz tutuluyor. Start beyaz bayrak ayna. Ev sahibinden muhteşem bir başlangıç. Kalli’nin nihayet serpiştirme harekatı, Sami Yen’de vizyonda. Doğru zamanlama, yerinde bir ilkonbir. Arda’nın sol kulvarı parselleyip, bitirici bindirmeleri. Sabri’nin hayata dönüşüyle, Barış’ın küllerinden doğuşu aynı anda. Merkezde hem haraket hem de bereket... Lugano’nun dört göz parodisi ve indirme bindirme, ne ararsan var, Sami Yen’de tek kale. Ardından yine cömertlik, avuç dolusu kaçan gol. Üstüne üstlük Gökhan Gönül’ün muhteşem bir imzası. Ardından bir kırmızı daha. Farkındaysanız, kartlar havada uçuştu. Maçın en ilgi çekeni kramponlardan çok, hakem Cüneyt Çakır’dı. Böyle saçma sapan kararlar veren, ne yaptığını bilmeyen, başta futbolcuları daha sonra da taraftarı bu kadar tahrik eden bir hakem ordusu daha görmedim. Yazıktır, günahtır Volkan gibi bir pırlantayı çirkinleştirmeye ne hakkınız vardı. Siz bakmayın Fenerbahçe’nin eksik kaldığına, bu eksiklikler Galatasaray’ın o güzel oyununa tamamen gölge düşürdü. Bu kadar bonkörlük ve hakem işbirliğiyle maç gidiyor derken, Ümit Karan’ın son saniyede attığı gol, hem Galatasaray’ı hem de hakemi kurtardı.
Yıllardır beklenen hasret, dün zor da olsa gerçekleşti. İki kötü oynadığı maçta elenen Sarı-Kırmızılı çılgınlar, bu kez aynı şanssızlığı yaşamadılar. Her türlü kötü hava koşullarına rağmen!