Alnınızın akıyla

Eşi benzeri olmayan bir atmosfer. Nefes al heyecan, nefes ver stres. Kolay değil. İlk kez matematik bile sınıfta kalıyor. Lamı cimi yok. Maçın sonunda gelecek adisyon şampiyonu tayin edecek. İnelim mi adeta buram buram yanan çimlere. Camdan krampon Lincoln’ün alıştığımız sakatlığı bir anlamda Galatasaray’ın yolunu açmış. Ev sahibinin hücum gücü çift kartvizitten oluşuyor. Cevat hocanın cesareti öğrencilerini de yüreklendirmiş. Mükemmele yakın etüt edilmiş organizasyonlar, inanılmaz bir pres ve olağanüstü yardımlaşma, kareler halinde tek tek gözümüzün önünden geçiyor Galatasaray adına. Geçelim isimlere; Ayhan orta alanın hem patronu hem de işçisiydi. Arkasındaki Mehmet Topal bildiğimiz gibi. İlk yardım çantasıydı mübarek. Arkadaşlarının açıklarına kanayan yarayalara anında pansuman. Arda, Barış ve Sabri’nin indirdiği toplar Fenerbahçe’nin kilidini açan manzaralar. Hele Sabri bütün bir sezonun acısını çıkarıp sahaya ağırlığını koydu. Nonda konuk takımın ikramına kayıtsız kalmadı. Avuç dolusu kaçan gol pozisyonundan sonra siyahi futbolcu hayatının en kolay imzasını attı. Sonrasında ise devreye Servet ve Emre girdi. Umutlarını tamamen beraberliğe bağlamış Fenerbahçe’nin şansını başka bahara bıraktı. Sonuçta maçı ve tabii ki şampiyonluğu isteyen Galatasaray’dı. Ve 3 puan zirve yarışında gerçekten zor geçilecek diye düşünülen maç kolay geldi. Bütün bir hafta her türlü skora rağmen alnınızdan öpeceğimizi söylemiştik. Şimdi ise yüreklerinizi de ekliyorum.