Umut'suz da olur...

Trabzon’da Hüseyin ile Umut yok! Öyleyse bu takımdan umut yok mu! Böyle düşünenler yanılır. Şampiyonluğa oynayan Trabzon’un işi 2 oyuncuya kaldıysa vay haline! Tabii ki sezon başından beri beraber oynayan ekipten 2 eksik kırılma yaratabilir. Ama şöyle bir kaç hafta geriye gidelim... İçeride kazanılan Ankaragücü maçı bundan farklı mıydı? Beşiktaş maçındaki futbol kimi tatmin etmişti? Şimdi kaybedince yazmak çizmek kolay. Ama bu maçlarda aklı selim spor yazarları gerekli uyarıları yapmıştı zaten. Sezon başından beri taraftarı önünde alınan 3 puanlara baktığınızda hep sıkıntı dolu dakikalar... Belki rakibe az pozisyon verdi Bordo-Mavili ekip ama şöyle Avni Aker’de keyifli bir galibiyet izlemedi taraftar. Sezon başı şampiyonluk sözü verilmedi. Fakat skorlar öyle bir noktaya getirdi ki Trabzonspor’u, fırsat kaçırılmamalıydı.
Ersun Yanal’la bu meslekte yola çıkan ve ondan çok şey öğrenen Mesut Bakkal, bildiklerini sahaya yansıttı. Belki de Yanal’ın silahıyla, taktik düşüncesiyle vurdu Trabzon’u. Şimdiye kadar deplasmanda sadece puan alabilir ve hiç galibiyeti olmayan Denizli evinde hiç yenilmeyen Trabzon’u devirdi. Konuk ekip için ligde kalma mücadelesinde ne denli önemli bir 3 puansa rakibi için de şampiyonluk yolunda bir o kadar önemli bir kayıptı. Devre arası revizyona giden Denizli, yabancıda tam isabet sağlamış. İki şık golün ötesinde müthiş bir yardımlaşma ile oynadı Horozlar. Orta alanı inanılmaz çalışan (özellikle Braga maçın gizli kahramanıydı) ve hem savunmayı hem de hücum dengeli götüren Denizli’de 2 golcünün birbirlerine asistleri de dikkat çekti.
Savunmada Egemen’in başarılı oyununa rağmen, tecrübeli Song’un 2 haftadır üst üste rakibe vurdurduğu kafalar biraz pahalıya patladı takımına. Golcü Gökhan Ünal Beşiktaş’a zorunu attı ama Denizli’ye kolayını yapamadı. Hani derler ya bir müsibet bin nasihaten iyidir. Bu yenilgiden gereken ders çıkartılırsa Trabzon yarışa kaldığı yerden devam eder!