Yine bekleriz

Bir futbol sezonu daha bitmek üzere. Sadece üç hafta kaldı, birilerinin delicesine sevinip, birilerinin dünyanın sonu gelmişcesine üzülmeleri için. Sanki, bir kaç ay sonra yeniden başlamayacakmış gibi, aynı heyecan ve mücadele...
Sadece üç hafta kaldığından, artık iyi futbol beklemek de ‘nafile’dir, nedense! ‘Su’ya ‘bu’ dediğimiz günlerden beri böyledir mesele. Üstelik, baskıdan ve acil puan gereksiniminden dolayı futbolun iyisini oynayamayanlarla da sınırlı değildir olay. Rahatlıktan, ununu serip, eleğini asmışlıktan, hedefsizlikten dolayı dökülenler de vardır işin cabasında...
Sezonun başlarında, henüz tam olarak hazır olamadıklarından, zaten iyi futbol pek fazla beklenmez kimseciklerden. İlerleyen haftalarda, ilk yarının sonlarına doğru, yani kasım-aralık aylarında da düşüş görülmesi çok doğaldır futbol oyununda; mart-nisan aylarındaki gibi...
Böyledir nedense, öğrendiğimizden, işin içine girdiğimizden bu yana. Böyledir nedense, futbol endüstrisinin en büyük nimeti olan, ‘seyirci’ gerçeğine rağmen. Direkt olarak ‘taraftar’ı muhatap almakla ilgili bir şey olsa gerek bunun nedeni. Yani, futbolseverler; futbolun kaybedenleri... Hâl böyle olunca, abartılı övgüler üretmek çok doğaldır, zaman zaman da olsa iyi oynayanlara. Hatta küme düşseler bile...
Delikanlı gibi
Mesela geçen sezon Antalyaspor’du düşmesine rağmen övgüyü hak eden ve ayrılışına üzülünen. Bu sezon da Kasımpaşa var, ligden gidişine rağmen övgüyü ve özellikle de saygıyı hak eden. İlk haftalardaki, acemiliğe bağlı başarısızlığın ardından, kaybetse bile oynadığı pozitif oyunla beğenilen ve bu dönemde bir çok puanı ‘şanssızlıkla’ yitiren, Paşa gibi dik duranların ligimize dönmesi gerek yeniden.
Şu sıralar, un-elek rahatlığı, daha doğrusu sorumsuzluğuyla ortalığın şaibe denizine dönmesine neden olanlar yerine, delikanlı Paşa’yı ister tabii ki her dürüst insan. Adam gibi adamlar vardır, sporcu gibi sporcular, takım gibi takımlar. Teşekkürler Kasımpaşa. Süper Lig’de yeniden görüşmek dileğiyle...