Mesele yok!

Üç puanlı sisteme geçilen 1987/88 sezonuna kadar 8 kez, ikinci ya da üçüncüler şampiyondan daha fazla kazanan taraf olmuşlar. Ne var ki, daha fazla kazanmalarına rağmen, mutlu sona ulaşamamışlar.
Üç puana geçildikten sonra, yani kazananın hanesine 2 değil 3 puan yazdırdığı son 21 sezonda ise, böylesine bir anormallik yaşanmamış. Kaybetmemek için değil, kazanmak için oynayanlar, sonunda gerçekten kazanmış...

Kazanan haklıEn fazla kazanan takımın şampiyon olması iyi bir şey. Ayrıca, en fazla kazanan takımın şampiyon olması, diğerlerinin fazla konuşmasına engel olabilecek de bir şey, taraftarlık noktasında. Sonuçta, kazanana gitmiyor mu puanın hası. Yenilgi boş kutu, beraberlik teselli ikramiyesi, galibiyet üç katı...
En fazla yenilenlerin küme düşmesi de iyi bir şey. Bir bakıma, aynı durum yani. En fazla kaybeden sensen, kaybetmeyi gerçekten hak etmişsin demektir. Sonuçlarına katlanacak, boş otobüs gibi son durağa gideceksin...
Bu gözle ve anlayışla bakınca puan cetveline, son derece adilane bir tabloyla karşı karşıya gelecek, kazanların haklı olduğunu, kaybedenlerin dipte durduğunu farkedeceksiniz.

Gerisi anlamsızİşin matematiği gözönüne alındığında, mesele yok yani sezonun bitimine bir hafta kala. Geride kalan haftalarda neler olmuş, bilinçsizce ya da bilinçle ne hatalar yapılmış, savunmalarda, orta alanda, son vuruşlarda. Düdükler ve bayraklar da önemli değil işin sonunda. Ağustos’un yakıcı sıcaklarında, patates tarlalarında, buzlu zeminlerde oynanan oyunlar ve ne varsa geride kalan puan cetvelinin dışında, kolayca unutulacak, pek de anlam taşımayan safsata.
En çok kazanan haklı. En çok kaybeden haksız. Puan cetveline bakıp, bunun ne kadar doğru olduğunu, bir kez daha anlayacaksınız. Her ne kadar puan cetveli, bakkal defteri, matematik veya mantıkla pek ilgisi olmasa da hayatın, hemen her tartısı böyle yaşamın. Cetvel olur, defter olur, extre olur önüne konan, içeriği değil, toplamı önemlidir artık. Artı - eksi hesaplar senden yanaysa kazanırsın...